تدوین برنامه راهبردی توسعه پایدار اقتصادی محلات فرسوده شهری (نمونه موردی محله قصرالدشت شیراز)

توسعه پایدار، صرفا به معنای حفظ محیط زیست نیست، بلکه مفهومی جدید در توسعه اقتصادی است و تساوی بین حقوق انسان ها بدون آسیب رساندن به منابع طبیعی و جلوگیری از کاهش ظرفیت انتقالی جهان را به همراه دارد.اولین و مهمترین امر در خصوص شهرهای پایدار این است که قابل زیستن باشند و کیفیت مناسب زندگی و فرصت های عادلانه به تمام شهروندان حتی فقیرترین افراد ارائه دهند.در عین حال این شهرها باید قابل رقابت با شهرهای دیگر بوده و به درستی اداره و مدیریت شوند و از نظر مالی پایدار باشند. امروزه با توجه به افزایش جمعیت در شهرها و کمبود کاربریها یا به نوعی بی عدالتی در توزیع کاربری های مورد نیاز مردم به ویژه در بافت های فرسوده ، با نداشتن توازن از نظر اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی در شهرها مواجه شد که خود نوعی خلاء در طراحی و برنامه ریزی شهری به به حساب می آید. پژوهش حاضر با استفاده از مدلسازی SWOT به تدوین راهبرد هایی برای توسعه محلات فرسوده شهری قصردشت شیراز با رویکرد توسعه پایداری اقتصادی می پردازد. این پژوهش، و از خلال مطالعات کتابخانه ای چارچوب عوامل موثر بر موضوع را شناسایی کرده و به گرد اوری و تحلیل عوامل موثر بر توسعه اقتصادی در میدان تحقیق پرداخته است که در نهایت برنامه ای برای توسعه محله فرسوده شهری قصردشت شیراز با رویکردتوسعه پایداری اقتصادی تدوین می نماید . این برنامه شامل راهبرد هایی بر اساس مدلسازی سوآت با روش کمی است ، نظر به اینکه میانگین کل امتیازات تهدیدها و ضعف ها بر اساس تحلیل SWOT در این پژوهش بیشتر از میانگین کل امتیازات فرصت ها و قوت ها است (so=۰.۹۶ وwt=۲.۳۷)، لذا استراتژی پیشنهادی تدافعی خواهد بود و پیشنهادات بر این پایه ارایه گردیده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار اقتصادی ، بافت فرسوده ، مدل سوآت ، محله قصردشت شیراز