قابلیت تعاملات معماری ایران با سایر ملل

جهانی شدن در عصر ارتباطات امری ناگزیر است که در پی آن فرهنگ ملت ها به سوی جهانشمولی و یکسان شدن پیش رفته، آنها را در برابر فرهنگ های بزرگتر مغلوب می سازد. هر فرهنگی نیز الگوهای رفتاری ویژه ای را در اعضایش می پروراند که با آن الگوها بتواند خود را با محیط زیستش تطبیق دهد و در برخورد با جهان برون فرهنگی طوری رفتار کند که به دوام و بقای اجتماع فرهنگی اش آسیب سهمگینی وارد نیاید.معماری تبلور سنن و باورهای جامعه در زندگی است از این رو سویه مهم فرهنگی را تشکیل می دهد. در این ارتباط تنگاتنگ تاثیر بیواسطه ای را نیز بر الگوهای زندگی افراد برجای می گذارد. بنابراین حفظ هویت ایرانی در آن یکی از عوامل مهم در رسیدن به خودباوری در رویارویی فرهنگ ملی با روند جهانی شدن است.در نگاهی به معماری گذشته ایران به این نتیجه می رسیم که از دیرباز ظرفیت فراوانی در گفتگو و انتقال فرهنگی با تمدن های بزرگی مانند چین، هند، مصر، یونان، کشورهای اسلامی، و اروپا، داشته است. و جالب این است که در عصارقبل و یا بعد از اسلام دولت هایی که تبادلات فرهنگی بیشتری را با جهان خارج از ایران برقرار نموده اند توانسته اند آثار ماندگارتری را بر جای گذارند. لذا این نوشتار به بررسی تعاملات هنری ایران و سایر ملل می پردازد به این امید که در آینده راهی پیش روی معماری ایران گشوده گردد تا در برابر موج جهانی شدن و تعاملات سالم فرهنگی بتواند هویت فرهنگی خود را حفظ نماید. روش تحقیق، توصیفی، ابزار جمع آوری کتابخانه ای خواهد بود. که پس از بررسی تجارب معماری سنتی ایران در چگونگی داد و ستدهای سازنده هویت فرهنگی و بیان وضعیت معماری امروز ایران، می پردازد.

کلیدواژه ها:

هویت فرهنگی ، تبادلات معماری ، جهانی شدن