ارزیابی مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری بر پایه متاکائولین در محیط اسیدی با استفاده از روش طراحی آزمایشRSM

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 774

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCAME04_048

تاریخ نمایه سازی: 14 آذر 1400

چکیده مقاله:

بتن ژئوپلیمری که محصول واکنش محلولهای قلیایی با پودرهای غنی از آلومینوسیلیکات است یک جایگزین اقتصادی و دوستدار محیط زیست برای بتن سیمانی پرتلند به شمار می رود. با وجود آنکه بتن های ژئوپلیمری خواص مکانیکی مطلوبی را از خود نشان داده اند اما نیاز است که دوام آنها نیز در محیط های خورنده مورد ارزیابی قرار گیرد. در این پژوهش که به منظور بررسی دوام بتن ژئوپلیمر بر پایه متاکائولین در محیط اسیدی صورت گرفته، طراحی آزمایش توسط نرم افزار DX و به روش پاسخ سطح انجام شد. در این طراحی آزمایش، تاثیر متغیرهای دمای عمل آوری و نسبت وزنی ماسه به متاکائولین، بر روی مقاومت فشاری باقیمانده و تغییرات مقاومت فشاری و تغییرات وزن در زمان های ۷، ۲۸ و ۵۶ روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از انجام آزمایش های پیشنهاد شده توسط نرم افزار DX، نتایج به نرم افزار ارائه شدند. نرم افزار با توجه به نتایج، مدل کوادراتیک را پیشنهاد نمود. بعد از تائید اعتبار مدل، به تحلیل نمودارهای به دست آمده بر اساس مدل کوادراتیک پرداخته شد. برایMGPC طبق بهینه یابی نرم افزار DX در ۵۶=Et ، به ازای مقدارهای مطلوب۲/۵۲ = S/M و T=۴۵/۸۶ مقدارمتغیرهای RFc ΔFc و ΔW به ترتیب برابر ۱۰/۸۸و۱۹/۰۳و۳۴/۱۲بودند درحالی که برای OPC مقدارمتغیرهای RFcو ΔFc و ΔW به ترتیب برابر ۸/۲۵و۲۰/۱۴و۳۹/۱۷ بودند مقدار RFc را نمی توان به عنوان معیاری برای بررسی دوام مورد استفاده قرار داد ΔWنیز به خودی خود بیانگر دوام خوب و یاضعیف یک نمونه نیست و تحلیل باید با درنظرگرفتن FcΔ انجام شود Δw کمتر OPC نسبت به MGPC را میتوان به افزایش وزن OPC ناشی ازورود بیشتر محلول های خورنده درمنافذ OPCنسبت داد و نمی توان ΔWکمتر را به دوام بهتر نمونه های OPC دربرابر خوردگی مرتبط دانست با توجه به ΔFc بهتر نمونه های MGPC وتحلیل انجام شده برروی نتایج ΔW وMGPC با مقدارهای بهینه S/M,T میتواند به منظور استفاده درمحیط های خورنده جایگزین OPC شود

نویسندگان

میعاد فروزنده جونقانی

دانشجوی کارشناس ارشد دانشکده مهندس عمران دانشگاه شهرکرد

علیرضا جهانگیری

دانشیار گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی عمران دانشگاه شهرکرد

احمد جامه خورشید

استادیار گروه مهندسی شیمی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه خلیج فارس