بررسی تاثیر حرارت ورودی بر خواص اتصالات جوش فولاد HSLA-۱۰۰ ایجاد شده با فرایند SMAW

در این پژوهش تاثیر حرارت ورودی فرایند SMAW بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصالات جوش فولاد HSLA-۱۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. جوشکاری با سه حرارت ورودی ۸۲۰/۰، ۱۷۶/۱ و ۳۹۲/۱ کیلوژول بر میلی متر با استفاده از الکترود E۱۲۰۱۸ انجام شد. بررسی های ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی روبشی SEM  انجام گردید. خواص مکانیکی اتصالات جوش توسط آزمونهای ضربه و ریزسختی سنجی ارزیابی گردید. بررسی های ریزساختاری نشان داد که با افزایش حرارت ورودی میزان فریت سوزنی در فلز جوش کاهش یافت و بر مقدار فریت چندوجهی و شبه چندوجهی افزوده گردیده است. مشخص گردید که با افزایش حرارت ورودی، مقدار بینیت لایه ای در ناحیه HAZ افزایش یافته و مقدار بینیت دانه ای کاهش یافته است. به دلیل کاهش مقدار فریت سوزنی در ریزساختار فلز جوش با افزایش حرارت ورودی، مقدار سختی و انرژی ضربه کاهش یافت. نتایج نشان داد که  افزایش حرارت ورودی به دلیل کاهش میزان فریت سوزنی فلز جوش و انحلال رسوبات در ناحیه متاثر از حرارت درشت دانه باعث کاهش سختی در این نواحی گردیده است. مشخص گردید که با افزایش حرارت ورودی به دلیل کاهش میزان فریت سوزنی، انرژی ضربه ای فلز جوش به میزان ۲۹٪ (از ۴۵ ژول در حرارت ورودی  ۸۲/۰  به ۳۲ ژول در حرارت ورودی ۳۹۲/۱ کیلوژول بر میلی متر) کاهش یافته است. معلوم گردید که در تمام حرارتهای ورودی، انرژی ضربه فلز پایه بیشتر از انرژی ضربه فلز جوش است.

کلیدواژه ها:

HSLA-۱۰۰ steel ، SMAW process ، heat input ، impact energy ، acicular ferrite ، weld metal. ، ولاد HSLA-۱۰۰ ، فرایند SMAW ، حرارت ورودی ، انرژی ضربه ای ، فریت سوزنی ، فلز جوش.