استفاده از خصوصیات مورفولوژی برای بررسی تنوع بین بوته های چای در ایران

گیاه چای (Camellia sinensis (L.) O. Kuntze) یکی از مهمترین محصولات منطقه شمال ایران میباشد از آنجا که امروزه بسیاری از بوته های چای منطقه به دلایل مختلف در معرض از بین رفتن قرار دارند، بنابراین داشتن اطلاعات درباره ژنتیک آن برای طراحی برنامه های اصلاحی جهت دستیابی به گیاهان مناسب و با اهداف خاص کمک شایانی است. در این بررسی ۱۶ درختچه چای شامل هشت رقم وارداتی از سریلانکا، سه ژنوتیپ منتسب به گرجستان، سه ژنوتیپ منتسب به دارجلینگ و دو رقم ایرانی کاشف و لاهیج معرفی شده در ایران با استفاده از ۲۱ صفات مورفولوژیکی کمی و کیفی مرتبط با خصوصیات برگ مورد بررسی تنوع ژنتیکی قرار گرفتند. بر اساس داده های حاصل نمونه های در دو گروه اصلی قرار گرفتند که گروه اول، گروه اصلی شناساییشده در بررسی حاضر حدود ۸۱/۲۵ درصد کل نمونه ها را در بر داشت. این گروه در حدود ۰/۴۵ تشابه به سه زیر گروه قابل تقسیم بود. دامنه تشابه بین نمونه ها در محدوده ۰/۱۹ الی ۰/۶۲ است. بر اساس این نتایج خوشه بندی مشخص گردید که گروه بندیهای گیاهان در خوشه های بدست آمده از این بررسی با توزیع جغرافیایی هم خوانی ندارد و از سوی دیگر تنوع مورفولوژیکی بالایی نیز در بین گیاهان بدست نیامد.

کلیدواژه ها:

تجزیه کلاستر ، چای ، ژرمپلاسم ، نشانگر موفولوژیکی.