ارزیابی صلاحیت پرستاران بخش اورژانس و فوریت های بیمارستان های آموزشی اصفهان جهت حضور در موقعیت های بحرانی با استفاده از ابزار طراحی شده بومی

زمینه و هدف: پرستاران موثرترین نیروهایی هستند که پس از بروز حادثه در محل حاضر می شوند، بنابراین باید بتوانند با استفاده از مهارت و سرعت عمل خود مراقبت های مورد نیاز را برای افراد حادثه دیده فراهم کنند. ارزیابی سطح صلاحیت آن ها قبل از حضور در موقعیت های بحرانی می تواند موجب بالا بردن سطح آمادگی آن ها گردد. این مقاله به ارزیابی صلاحیت پرستاران بیمارستان های آموزشی اصفهان پرداخته است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۴۰۰ پرستار در سال ۱۳۹۳ با روش نمونه گیری سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دارای ۵۰ سوال بود که صلاحیت پرستاران را در چهار حیطه مختلف در قالب طیف لیکرت مورد ارزیابی قرار می داد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده گردید. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که میانگین نمرات نمونه های پژوهش در حیطه مدیریتی (۸/۸۷±۴۲/۵۳)، حیطه اخلاقی و قانونی (۳/۱۹±۱۹/۷۷)، حیطه توانایی های خاص فردی (۶/۱۱±۳۲/۷۳)، حیطه صلاحیت های تخصصی و تکنیکی (۱۶/۶۴±۷۷/۹۲) و نمره کلی صلاحیت آن ها (۳۰/۳۲±۱۷۲/۹۶) می باشد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که صلاحیت پرستاران جهت ارائه مراقبت در موقعیت های بحرانی در سطح مطلوبی قرار ندارد، لذا لازم است کلیه پرستاران یکسری مهارت های تکنیکی و تخصصی علاوه بر مهارت های پایه که معمولا در دوره آموزشی خود دریافت می کنند، کسب کنند تا بتوانند در حین ارائه مراقبت در بحران به طور موثر عمل کنند.

کلیدواژه ها:

Emergency Nurse ، Competence ، Disaster. ، پرستار اورژانس ، صلاحیت ، بحران.