مقایسه سلامت روان و رضایت زناشویی پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و سایر بخش های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

زمینه و هدف: شغل یکی از عوامل تاثیرگذار بر سلامت روانی و رضایت زناشویی می باشد. هدف این مطالعه مقایسه سلامت روان و رضایت زناشویی پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و سایر بخش های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز است. روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل پرستاران متاهل شاغل در بخش های روانپزشکی و سایر بخش های بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. نمونه پژوهش عبارت بود از ۸۲ پرستار متاهل شاغل در بخش های روانپزشکی و ۱۶۴ پرستار متاهل از سایر بخش ها. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های سلامت روان SCL-۲۵ و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹) بود. از آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین ها وآلفای کرونباخ جهت محاسبه ضرایب پایایی پرسشنامه ها و همچنین برای انجام تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: ۱/۵۴% واحدهای مورد پژوهش زن بودند و ۶۷/۹% آن ها در رده سنی ۳۱ تا ۴۰ قرار داشتند. ۵۰% پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و ۲۴/۴% پرستاران شاغل در بخش های غیرروانپزشکی از سطح سلامت روان پایین و برخوردار بودند. در کل، پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی از سطح سلامت روان پایین تری برخوردار بودند (۰/۰۰۱=P). ۳۰/۵% پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و ۱۲/۲% از پرستاران شاغل در سایر بخش ها از سطح رضایت زناشویی پایین برخوردار بودند. در کل پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی از سایر پرستاران رضایت زناشویی کمتری را تجربه می کردند (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سلامت روانی در پرستاران بخش های روانپزشکی کمتر از پرستاران سایر بخش ها می باشد. همچنین پرستاران بخش روانپزشکی نسبت به سایر پرستاران از رضایت زناشویی کمتری برخوردار بودند که این امر توجه بیشتر به شرایط استرس زای بخش روانپزشکی و کار با بیماران روانی را می طلبد.

کلیدواژه ها:

Mental health ، Marital Satisfaction ، Nurse. ، سلامت روان ، رضایت زناشویی ، پرستار.