تخمین تعداد سفرهای قابل همپیمایی در محلهای کار

همپیمایی روشی است که در آن افرادی که محل زندگی و کار آن ها در یک محدوده واقع شده است، یکدیگر را پیدا می کنند و با هم قرار می گذارند که با یک وسیله نقلیه شخصی تردد کنند.این روش به عنوان یکی از روشهای مدیریت تقاضا به توسعه پایدار کمک شایانی می کند. بنابراین مهم است که با بررسی عوامل موثر بر افزایش گرایش به همپیمایی استفاده از این روش را در میان افراد مختلف جامعه گسترش داد. در این تحقیق سعی بر این بود که شهر های مختلف مورد بررسی قرار گیرد تا نتیجه بدست آمده اعتبار بیشتری در سطح کشور داشته باشد .با توجه به پارامترهایی که میتوانست بر روی استفاده از سیستم همپیمایی تاثیر گذار باشد تعدادی از آنها را انتخاب کرده و پرسشنامه ای با توجه به موارد تاثیر گذار طراحی شد. در این تحقیق با استفاده از روش رگرسیون خطی مشخص شد که پارامترهای مالکیت وسیله نقلیه شخصی، تفاوت در ساعات کار افراد، دسترسی به حمل و نقل عمومی و نزدیک بودن محل سکونت به مرکز شهر بر میزان استقبال از همپیمایی تاثیر دارند. با بررسی تاثیرات هرکدام از این موارد و سهمی که می توانند در کاهش و یا افزایش تعداد استفاده کنندگان از این سیستم داشته باشند، یک مدل خطی به دست آمد که به وسیله آن می توان تعداد سفرهای قابل همپیمایی را برای ادارات و مکان های مختلف کاری تخمین زد.

کلیدواژه ها:

همپیمایی ، سفر های کاری ، حمل و نقل عمومی ، ساعت کاری ، وسیله شخصی