مدلسازی معادله ساختاری تعیین گرهای خردمندی بر اساس ادراک از والدگری پدر با نقش میانجی قدرت ایگو در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر پیش‍بینی خردمندی، بر اساس ادراک از والدگری پدر با نقش میانجی قدرت ایگو در دانشجویان بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل‍ ساختاری بود. جامعه آماری، شامل ۲۴۰۰۰ دانشجوی دانشگاه تبریز بود. حجم نمونه پژوهش ۱۹۰ نفر در نظر گرفته شد و با روش نمونه‍گیری تصادفی خوشه‍ای انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسشنامه‍های مقیاس سه بعدی خردمندی آردلت (۲۰۰۳) (۳D-WS)، مقیاس پدری دیک (۲۰۰۴) (FS) و پرسشنامه روان‍شناختی قدرت ایگو استروم و همکاران (۱۹۹۷) (PIES) را تکمیل کردند. کلیه محاسبات مدل ساختاری با استفاده از نرم‍افزار AMOS-۲۴ انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد قدرت ایگو نقش میانجی معنی‍داری در ارتباط بین ادراک از والدگری پدر و خردمندی در دانشجویان دارد، ولی مستقیما با خردمندی فرزندان ارتباط معنی داری ندارد. به صورت کلی می‍توان نتیجه گرفت که چگونگی رفتار پدر یکی از عواملی است که به طور غیرمستقیم با تقویت توانمندی ایگو، می تواند پیش‍بینی کند که فرزندانشان از چه میزان خردمندی برخوردار باشند. بر این اساس، پیشنهاد می شود فراوانی و حضور سالم پدر در تربیت فرزندان موردتوجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خردمندی ، ادراک از والدگری پدر ، قدرت ایگو