بررسی و مقایسه میزان ایمنی زایی پروتئین های نوترکیب زیر واحد اتصالی توکسین های کزاز و بوتولینیوم)تایپ (A

مقدمه: تنها واکسن موجود علیه تتانواسپاسمین(عامل اصلی بیماری کشنده کزاز) توکسوئید آن است که مصونیت ۱۰ ساله ایجاد می کند. در حالی که توکسوئید بوتولینوم(عامل بیماری کشنده بوتولیسم) تنها مصونیت ۲ ساله ایجاد مصونیت می نماید. این دو توکسین با ۳۶ درصد همولوژی در یک خانواده قرار دارند اما خاطره ایمنی و میزان پاسخ ایمنی هومورال و احتمالا میزان تولید آنتی بادی علیه هر کدام متفاوت می باشد. هدف از مطالعه حاضر این است که قطعه C از هر دو توکسین کزاز((THc و بوتولینوم تایپ A (BONT/A-Hc) از نظر میزان ایمنی زایی و تیتر آنتی بادی مورد مقایسه قرار گیرند. مواد و روش ها: بیان پروتئین های نوترکیب THc و BONT/A-Hc با استفاده از میزبانE. coli Bl۲۱ DE۳ تراریخته با وکتورهای pET۲۸a حاوی این دو ژن در شرایط بهینه انجام گردید. هر دو پروتئین مذکور از فاز محلول عصاره سلولی استخراج و تخلیص شده و بر روی ژلSDS-PAGE مورد بررسی قرار گرفتند. سپس تیتر آنتی بادی موجود در سرم حیوانات ایمن با هر کدام از این دو پروتئین ، به وسیله تست الایزا مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج ارزیابی ژل SDS-PAGE نشان از بیان و تخلیص مناسب هر دو پروتئین نوترکیب، THc و BONT/A-Hc در فاز محلول عصاره سلولی داشت. نتایج الایزای سرم حیوانات ایمن با این دو پروتئین نیز نشان داد که تیتر آنتی بادی علیه پروتئین نوترکیب THc بسیار بالاتر از BONT/A-Hc می باشد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد اختلاف تیتر آنتی بادی ممکن است با طول عمر سلول های خاطره ای هر کدام ارتباط داشته باشد که نیاز به مطالعه بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

antibody titer ، immunization ، memory cell ، tetanus toxin ، botulinom tox-in ، تیتر آنتی بادی ، ایمنی زایی ، سلول های خاطره ، توکسین کزاز ، توکسین بوتولینوم