مقایسه کارایی فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی و فرآیند اکسیداسیون الکتریکی در تجزیه رنگ دی آزو ACID BLUE۱۱۳ از محلول های آبی

مقدمه: پساب های رنگی با ورود به محیط، باعث بر هم خوردن جنبه های زیباشناختی و اکولوژیکی می گردد، ایجاد پدیده اوتریفیکاسیون در آب های سطحیاز بارزترین این مشکلات است. این فرآیندها با استفاده از جریان الکتریکی باعث تجزیه آلاینده ها می شوند. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی(EC) و فرآیند اکسیداسیون الکتریکی(EO)در تجزیه رنگ AB۱۱۳ از محیط های آبی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، حذفرنگ AB۱۱۳باغلظت هایمختلف، توسط فرآیندEC و فرآیندEO به فاصله دو سانتیمتر از هم مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیر پارامترهای(۹-۵)pH، ولتاژ ۳۰-۱۰ ولت(با محدوده آمپر ۳-۱ آمپر) و غلظت اولیه رنگ(۵۰۰-۵۰ میلی گرم در لیتر) در مدت زمان بهینه هر فرآیند مورد بررسی و سنجشغلظترنگ با روشذکرشده درکتاباستانداردمتدصورتگرفت. یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده بیانگر این است که هر دو فرآیند کارایی بالایی در تجزیه رنگ دارند. در شرایط بهینه فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی(ولتاژ ۳۰ ولت، جریان ۳ آمپر، pH=۵، غلظت اولیه ۵۰ میلی گرم در لیتر و مدت زمان ۴۰ دقیقه) و فرآیند الکتروشیمیایی(ولتاژ ۳۰ ولت، با جریان ۳آمپر، pH=۷،غلظت اولیه ۵۰ میلی گرم در لیتر و زمان واکنش ۵۰ دقیقه) راندمان حذف به ترتیب ۷۳/۹۳و ۷۵/۹۵ درصد به دست آمد. با تغییر شرایط آزمایش راندمان تجزیه در هر دو فرآیند کاهش پیدا می کند.  بحث و نتیجه گیری: فرآیندهای مذکور، کارایی مناسبی در حذف رنگ آزوی AB۱۱۳ دارد. pH، ولتاژ، غلظت اولیه رنگ و نوع الکترودها نقش تعیین کننده ای در راندمان فرآیندها دارند. تغییر هر یک از پارامترها باعث تغییر در راندمان تجزیه رنگمی شود. .

کلیدواژه ها:

Electrochemical Coagulation Process ، Electrochemical Oxidation Process ، AB۱۱۳ Dye ، فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی ، فرآیند اکسیداسیون الکتروشیمیایی ، رنگAB۱۱۳