ارزیابی آلودینی سرمایی توسط آزمون ترجیح مکان ناشی از حرارت متعاقب یک دوره کوتاه مدت تمرین ورزشی بر روی تردمیل در موش های صحرایی نوروپاتیک

مقدمه: در این مطالعه، این فرضیه که ورزش ملایم کوتاه مدت می تواند تنفر از سرمای القاء شده توسط نوروپاتی اعصاب محیطی را با تحریک سیستم اپیوئیدی درون زاد کاهش دهد، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: قطع شاخه تیبیال عصب سیاتیک در حیوانات بیهوش انجام شد. ۲۸ روز بعد از جراحی، حیوانات  به سه گروه ساکن و ۴ گروه ورزشی تقسیم شده و به مدت ۱۴ روز و هر روز به مدت ۳۰ دقیقه با سرعت(Km/h ۲/۱) ورزش داده شدند. تحرک و رفتار ترجیح دمایی حیوانات با تکنیک دابل پلیت(صفحه با دمای متعادل: ۲۴ و صفحه خنک: ۱۴) مجهز به سیستم ویدئوتراکینگ، ارزیابی شد. از تجویز نالتروکسان(mg/kg, i.p. ۲)، نالوکسان(mg/kg, i.p. ۱) و مورفین(mg/kg, i.p. ۵/۲) جهت ارزیابی عملکرد سیستم اپیوئیدی استفاده شد. یافته های پژوهش: قطع شاخه تیبیال عصب سیاتیک باعث کاهش معنادار فعالیت(P<۰.۰۰۱)، زمان اقامت حیوان بر روی صفحه سرد (P<۰.۰۰۲) شده و اندکس فرار را افزایش داد(P<۰.۰۰۰۱). تمرین ورزشی از آلودینی سرمایی جلوگیری کرده(P<۰.۰۰۲)، فعالیت حرکتی حیوانات را افزایش داده(P<۰.۰۱) و اندکس فرار را کاهش داد(P<۰.۰۰۰۱). تزریق مورفین در هر دو گروه ساکن و ورزشکار باعث کاهش (P<۰.۰۰۰۱) اندکس فرار شد. تزریق نالتروکسان قبل از شروع ورزش و نالوکسان بلافاصله بعد از شروع ورزش باعث مهار اثرات ورزش در حیوانات ورزشکار شد. بحث و نتیجه­ گیری: ورزش هوازی با شدت متوسط کوتاه مدت، باعث کاهش تنفر از سرما و بهبود رفتار حرکتی حیوان مبتلا به درد نوروپاتیک از طریق فعالسازی سیستم اپیوئیدی می گردد.

کلیدواژه ها:

thermal place preference ، moderate aerobic exercise ، opioidergic systems ، neuropathy ، rats ، ترجیح مکان ناشی از دما ، ورزش ملایم هوازی ، نوروپاتی ، سیستم اپیوئیدی ، موش صحرایی