بررسی تاثیر روش یاددهی- یادگیری معکوس بر پیشرفت مهارت خواندن و نوشتن فارسی آموزان غیرفارسی زبان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش یاددهی-یادگیری معکوس بر پیشرفت مهارت خواندن و نوشتن فارسیآموزان غیرفارسی­زبان در بافت زبان دوم است. جامعه­ی آماری این پژوهش را ۵۸ نفر از زبان­آموزان پایه­ی هشتم، بین سنین ۱۴ الی ۱۵سال از مدرسه­ی بین­المللی دختران در تهران، تشکیل دادند. با استفاده از نتایج آزمون تعیین سطح استاندارد، زبان­آموزان سطح میانه به­صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به­صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۲۹ نفر) و آزمایش (۲۹ نفر) تقسیم گردیدند. گروه آزمایش طی۱۰ جلسه، هر جلسه ۷۵ دقیقه تحت روش آموزش معکوس قرار گرفتند. روش پژوهش شبه آزمایشی و ابزار اصلی پژوهش پیش­آزمون و پس­آزمون است. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس یک­طرفه صورت گرفت و برای مشخصکردن نرمال بودن داده­ها از آزمون کولموگراف­اسمیرنوف استفاده شد و پایایی آزمون از طریق آلفای کرونباخ ۹۱ درصد محاسبه شد. یافته­های حاصل از آزمون کوواریانس با توجه به مطالب آموزشی الکترونیکی تهیه شده توسط محقق و کتاب گویا که محور اصلی فرایند یادگیری زبان­آموزان در کلاس معکوس بود، یادگیری عمیق و پایدار و مشارکت ۹۵ درصد زبان­آموزان را چنانچه شواهد عینی معلم نیز موید آن است، به­همراه داشت. این نوع یادگیری تحت تاثیر عواملی مانند راهبردهای فرایند یادگیری اکتشافی، یادگیری مستقل و عمیق با مدیریت زمان مناسب منجر به درک، کاربرد و تحلیل مفاهیم درسی شد. در راستای پژوهش­های آتی، محتوا و نوع مطالب تولید شده­ی الکترونیکی در این پژوهش می­تواند برای پژوهشگران حوزه­ی تولید محتوا، آموزش مجازی، روش­های تدریس، آزمون­سازی و برنامه­ریزی­آموزشی، کاربردها و راهکارهای عملی فراوانی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، زبان فارسی ، یادگیری عمیق ، فعال شدن زبان آموزان