مشکل اشتغال فارغ التحصیلان کشاورزی و منابع طبیعی کشور

رابطه مثبت بین آموزش و توسعه و اثرات این دو بر همدیگر آشکار است و نیازی به توضیح ندارد . آموزش وسیله تولید دانایی و توانایی در ملک وجود انسان است و انسانی توانمند است که قبلاً جوهره دانایی و توانایی را در تمام اجزاء وجود خود ذخیره کرده باشد. چنین انسانی در فرآیند توسعه البته موتور توسعه به شمار می آید که چون به حرکت در آید عمران و آبادی و پیشرفت به ارمغان می آورد. در کشورهای جهان سوم موتور توسعه از جانب آموزش به حرکت در می آید. اما در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته آموزش از توسعه تغذیه می شود و جهت می گیرد. آموزش در ایران بعد از مشروطیت توسعه یافت و موتور توسعه را به حرکت در آورد . لیکن چون بخش کشاورزی ایران در آن ادوار نسبت به سایر بخش های اقتصادی توسعه یافته تر بود لذا توسعه نباید از طرف آموزش شروع می شد. همین اشتباه باعث عدم توفیق آن شد مضافاً این که مشکلی پیچ یده و محرز و غامض به نام بیکاری فارغ التحصیلان را به وجود آورد که هنوز هم ادامه دارد . برای حل این مشکل در طول یکصد سال گذشته از راه حل های انحلال و انتقال مدارس فلاحتی استفاده شده و استخدام دولتی فارغ التحصیلان راه حل سوم تلقی گردیده که البته از نظر فارغ التحصیلان بهترین بوده است . اخیراً راه حل چهارمی از طریق تأسیس سازمان نظام مهندسی کشاورزی ارائه شده است که طی آن حل مشکل عدم اشتغ ال فارغ التحصیلان به خود آنها واگذار گردیده است . مطالعات تاریخی نشان می دهد که برای توسعه بخش کشاورزی ایران بجای تربیت مهندس کشاورزی باید راههای دیگری پیدا شود که در نهایت نیروی انسانی واجد شرایطی برای توسعه کشاورزی تهیه یا تربیت شود که رغبت انجام کارهای ک شاورزی را داشته و علاقمند به رفتن و ماندن در روستا باشند و هنر کشاورزی و علم کشاورزی را توأمان صاحب بوده و روستاهای کشور را صاحب واقعی باشند . چنین افرادی در طرح تهیه کشاورز مهندس بجای تربیت مهندس کشاورزی بخوبی آماده می شوند. در این مقاله رئوس طرح به طور اخ تصار تشریح شده است

کلیدواژه ها:

توسعه ، آموزش ، عدم اشتغال ، بخش کشاورزی ، کشاورز مهندس ، مثلث آ