بررسی آسیب شناختی خصوصی سازی ترویج کشاورزی

ترویج کشاورزی به عنوان یکی از ارکان بنیادین توسعه کشاورزی به بهترین وجه توسعهی منابع انسانی و انتقال فناوری به خانواده های روستایی را مدنظر قرارمیدهد این دو عنصر ستونهای اساسی توسعه کشاورزی هستند خصوصی سازی ترویج کشاورزی اشاره به خدماتیدارد که توسط کارکنان ترویج در مراکز یا سازمانهای خصوصی برای آن دسته از کشاورزانی که انتظار میرود هزینه خدمات را پرداخت کنند ارایه می شود همچنین به عنوان یک مکمل یا بدیل برای خدمات ترویج کشاورزی درنظر گرفته میشود خصوصی سازی ترویج کشاورزی بسان یک گزیدار مورد تاکید برای بهسازی ترویج کشاورزی با تمام مزایا و محدودیت هایی کهدارد در عمل با تنگناهایی روبرو است به واقع رسیدن به اهداف مورد انتظار از خصوصی سازی ترویج کشاورزی نیازمند درک پیش شرط ها و زمینه سازی لازم است. دراینم قاله سعی می شود با استفاده از منابع کتابخانه ای اسناد و مدارک و منابع اینترنتی ضمن اشاره به مفهوم خصوصی سازی ترویج اولویت بندی موانع و محدودیت ها زمینه ها و ابعاد آن عوامل پیش برنده و مزایای خصوصی سازی ترویج کشاورزی مورد کنکاش قرار گیرد در پایان نیز راهکارهایی در زمینه ارتقا و بهبود بستر خصوصی سازی ترویج کشاورزی درایران ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، ترویج کشاورزی ، توسعه ی کشاورزی