تحقق توسعه پایدار در کلانشهرها با کاربردهای شهر هوشمند

شهر پایدار شهری است که حافظ و ارتقا دهنده رفاه اهالی چه در بلند مدت و چه در دوره متوسط باشد که در ضمن بالاترین کیفیت زندگی از آن بدست می آید . پایداری ایجاب می کند که تصمیم گیری یکپارچه در نتایج اقتصادی و اکولوژی و اجتماعی خوب به اجرا درآید. پایداری محیطی به معنی حفظ سرمایه طبیعی است که ایجاب می کند ما انسانها در مصرف مواد تجدید شونده و در مصرف آب و منابع انرژی حد و اندازه را رعایت کرده و بیشتر از آنچه که سیستم های طبیعی می توانند فراهم کنند مصرف نکنیم. هدف مقاله حاضر تحقق توسعه پایدار در کلانشهرها با کاربردهای شهر هوشمند با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد باتوجه به افزایش شدید جمعیت شهری به خصوص تا سال ۲۰۵۰ که به بیش از ۷۰ درصد جمعیت جهان خواهد رسید و در راستای کاهش معضلات شهری و توجه به ارزشهای انسانی، هوشمندسازی شهری ضرورتی انکارناپذیر خواهد بود. و می توان گفت رشد شهرنشینی، توجه به پیامدهای مدرنیته در زندگی شهری را همراه داشته است. در چنین فضایی توجه به مولفه های شهر هوشمند و خلاق یکی از مهم ترین اولویت برنامه ریزان و سیاست گذاران است که ضروری به نظر می رسد. شهرهای هوشمند باید پایدار باشند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند. پایداری از خصوصیات کلیدی یک شهر مجهز به تکنولوژی اینترنت اشیاست. اگر بدون توجه به مسائل مربوط به پایداری، قابلیت اتصال را به یک شهر اضافه کنید،عملا شهری هوشمند نساختهاید. برای این که شهری بتواندواقعا نوآورانه باشد، مسئولان این شهر باید به عناصری مانند انرژیهای تجدیدپذیر، شبکه های هوشمند، پارکینگ هوشمند و حمل و نقل هوشمند توجه کنندحتما. باید تعادلی میان اقتصاد، محیط زیست و جامعه برقرار باشد تا بتوان شهر هوشمند قدرتمند و انعطاف پذیری را ساخت که از آزمون زمان جان سالم به در میبرد.

کلیدواژه ها:

خدمات الکترونیکی ، شهر هوشمند ، رشد هوشمند ، توسعه پایدار