تأثیرکاربرد تلفیقی کود بیولوژیک و مقادیر کاهشیافته فسفر بر تغییرات عملکرد دانه و روغن کنجد ( Sesame indicum L.)
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 805
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NOILP03_258
تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1390
چکیده مقاله:
این آزمایش در سال زراعی 1387 در آموزشی _ پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار به اجرا درآمد. عوامل مورد بررسی در این آزمایش عبارت بودند از: کود بیولوژیک در دو سطح (بدون استفاده و با استفاده از کود بیولوژیک) و کود فسفره از منبع سوپرفسفات تریپل در 3 سطح (شاهد یا بدون مصرف فسفر؛ مصرف 50 کیلو گرم کود فسفر در هکتار؛ 100 کیلوگرم کود فسفردر هکتار). کود بیولوژیک شامل دو نوع باکتری حلکننده فسفر از گونه های باسیلوس لنتوس که با ترشح اسیدهای آلی و گونه ای از سودوموناس پوتیدا که با ترشح اسید فسفاتاز سبب حلالیت فسفر نامحلول میشوند بود. رقم کنجد مورد کاشت، ناز تکشاخه بود. نتایج تجزیه واریانس بیانگر وجود تفاوت معنیدار بین تیمارهای مختلف کود فسفر از لحاظ عملکرد دانه، تعداد دانه در کپسول، درصد روغن و عملکرد روغن بود اما از نظر وزن هزاردانه تفاوت معنیداری مشاهده نگردید. همچنین اثر متقابل بین کود فسفر و باکتریهای محرک رشد در تمامی صفات مورد مطالعه تأثیر معنیداری نشان داد. نتایج اثر متقابل نشان میدهد که استفاده از کودهای بیولوژیک بدون مصرف فسفر نتوانست تعداد دانه در کپسول، وزن هزاردانه و عملکرد دانه در کنجد را به طور معنیداری افزایش دهد اما موجب افزایش معنیداری در درصد روغن شددر این آزمایش میزان عملکرد دانه از327/26گرم در متر مربع در تیمار 100 کیلوگرم کود فسفره + کود بیولوژیک تا563/57 گرم در متر مربع در تیمار 50 کیلوگرم کود فسفره+ کود بیولوژیک متغیر بود. همچنین هنگامی که کود بیولوژیک به همراه مقادیر کاهش یافته فسفر ( 50 کیلوگرم در هکتار) به کار رفت توانست تعداد دانه در کپسول و عملکرد دانه کنجد را بهطور معنیداری (به ترتیب به اندازه تقریباً 20 و 33 درصد) افزایش بدهد درحالیکه وزن هزاردانه و درصد روغن به طور معنیداری تحت تأثیر این تیمار قرار نگرفتند. با توجه به نتایج بهدست آمده در این پژوهش میتوان اظهار داشت که استفاده از باکتریهای حلکنندهی فسفر(نصف مقدار معمول کود شیمیایی فسفاته) توانست موجب بهبود صفات مرتبط با عملکرد دانه کنجد در مقایسه با شاهد و حتی مقدار معمول کود شیمیایی فسفاته شود
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فهیمه احمدی واوسری
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی
همت اله پیردشتی
استادیارگروه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :