تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر شاخص های رشد، بقاء و مقاومت در برابر تنش شوری در بچه ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio)

در این تحقیق اثرات پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری بچه ماهیان کپورمعمولی (Cyprinus carpio) بررسی شد. بچه ماهی ها با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی ۰/۳۱±۶/۱۳ گرم از کارگاه خصوصی واقع در استان مازندران تهیه و با تراکم ۲۰ عدد در حوضچه های فایبرگلاس ذخیره سازی و پس از سازگاری، به مدت ۸ هفته با جیره های آزمایشی حاوی ۰ (شاهد)، ۰/۵، ۱ و ۲ درصد پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید تغذیه شدند (۴ تیمار و ۳ تکرار). در انتهای دوره (هفته هشتم) شاخص های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و فاکتور وضعیت)، بازماندگی و مقاومت بچه ماهی ها در برابر تنش شوری ppt ۱۵ بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید اثر معنی داری بر شاخص های رشد (وزن نهایی و نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت و ضریب تبدیل غذایی) در مقایسه با تیمار شاهد نداشت (۰/۰۵تنش شوری افزایش داد (۰/۰۵>P).

کلیدواژه ها:

پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید ، رشد ، تنش شوری ، بچه ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio)