یافته کوتاه: تعیین درصد و فراوانی آلودگی میگوهای سفید هندی (Penaeus indicus) و پرورشی وانامی (Litopenaeus vannamei) بندرعباس به تک یاخته داخلی Gregarine

تکثیر میگو با توجه به طعم و مزه آن و ارزش غذایی بالایی که دارد هم اکنون به شکل گسترده ای در اغلب کشورهای جهان رواج پیدا کرده است. ایجاد یک منبع پروتئینی برای مصرف کننده، خود دلیلی محکم برای ایجاد رقابت در عرضه میگو به بازارهای فروش بین کشورهای همتراز شده و این مهم راه های بهتر و موثرتری برای بدست آوردن کیفیت مطلوب این محصول را می طلبد.     اکنون با وجود امکانات مناسب طبیعی در کشور، باید همگام باکشورهای مطرح در این زمینه حرکت نمود . این صنعت از سال ۱۳۷۰ با احداث کارگاه پرورش میگو در کلاهی بندرعباس آغاز شد لیکن در ابتدا به خاطر مسائل اجرایی ومدیریتی پیشرفت محسوسی مشاهده نشد.  قریب چند سال است که شیلات ایران به همراه بخش خصوصی به تکثیر و پرورش میگو، بطور گسترده ای اقدام نموده و در این میان شیلات از گونه های میگوی آب شیرین و آب شور بهره جسته است و در حال حاضر پرورش میگو در استانهای خوزستان، بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان همچنین مازندران و گلستان صورت می گیرد و در بعضی استانهای دیگر مراحل آزمایشی را طی می کند و در صورت حصول نتیجه دلخواه، این صنعت در آن مناطق گسترش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

Infestation ، Shrimp ، Penaeus indicus ، Litopenaeus vannamei ، Gregarine ، آلودگی ، میگو ، سفید هندی ، وانامی ، گرگارین