بررسی تاثیر روش کاشت و کاربرد آب شور بر عملکرد گندم و اجزای آن در هرمزگان

محدودیت منابع آبی و نیز پایین آمدن سطح کیفیت آبها، کشاورزان را به سمت استفاده از آبهایی با کیفیت پایین تر سوق داده است. اگر قرار باشد آب با کیفیت پایین، بویژه آب شور، برای آبیاری استفاده گردد، راهکارهایی نیز باید برای استفاده از آن به منظور کاهش نگرانیهای کشاورز باید ارائه شوند. در همین راستا پژوهشی با دو فاکتور (عامل) شوری آب آبیاری ۲)، ۳ و ۴ دسی زیمنس بر متر) و روش کاشت (کاشت سانتریفیوژی، کاشت ردیفی در زمین مسطح و کاشت جویچه ای) طراحی و اجرا شد. نتایج نشان داد که روش کاشت تاثیری معنیدار بر عملکرد و برخی از اجزاء عملکرد داشت. روش کاشت جوی و پشته ای سبب افزایشی معنیدار در عملکرد و برخی از اجزاءعملکرد گردید. حداکثر تاثیر سطوح شوری بر عملکرد معادل ۷ درصد بود اما سبب کاهشی معنیدار در پنجهزنی شد. همچنین استفاده از روش کاشت جوی و پشته ای در مقایسه با روشهای دیگر مورد استفاده در این آزمایش در انتهای فصل کمترین شوری خاک را سبب شد. بنابراین این روش کاشت برای شرایط منطقه توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

آب شور ، روش کاشت ، گندم ، هرمزگان