تغییرات تبخیر و تعرق بالقوه در شمال شرقی ایران در دهه های انتهایی قرن ۲۱

این مقاله به منظور شبیه سازی تبخیر و تعرق پتانسیل شمال شرق ایران بر اساس معادله پنمن - مانتیث از پارامترهای هواشناسی شبیه سازی شده توسط پنج مدلهای گردش عمومی Hadgem) CMIP۵، ipls، gfdl، Miroc و (Norsem تحت دو سناریو RCP۴.۵ و RCP۸.۵ در بازه زمانی ۲۰۸۱-۲۱۰۰ استفاده کرد. نتایج نشان داد که دقت شبیه سازی تبخیر و تعرق پتانسل هر پنج مدل گردش عمومی با توجه به مقادیر پایین خطای مطلق برای تمامی شهرها (NRMSE<۱۵%) بالا بود. تجزیه و تحلیل روند نیز نشان داد که تبخیر و تعرق پتانسیل منطقه تحت سناریو RCP۸.۵ با سرعت ۰/۶ میلیمتر در سال افزایش مییابد که تقریبا۱/۵ ۰ برابر شرایط فعلی است. به طور کلی، تبخیر و تعرق پتانسیل تحت هر دو سناریو RCP۴.۵ و RCP۸.۵ از سال ۱۹۷۰-۲۱۰۰ روندی افزایشی (بهترتیب ۲/۸ و ۴/۶ میلیمتر در سال) را تجربه میکند. از آنجایی که تابش خورشیدی، سرعت باد و رطوبت نسبی در آینده نیز مشابه درجه حرارت تغییرات قابل توجه ای رو تجربه میکنند، میتوان نتیجه گرفت که افزایش تبخیر و تعرق پتانسیل تنها تحت تاثیر افزایش درجه حرارت نیست. انتظار میرود افزایش تبخیر و تعرق پتانسیل در آینده چالشهای بسیاری را برای استفاده از آب در حوضه کشاورزی در منطقه ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

پنمن مانتیث ، تبخیر و تعرق مرجع ، تغییر اقلیم ، مدلهای گردش عمومی