بررسی اثر محرکهای رشد گیاهی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط تنش شوری

یکی از مشکلات اساسی کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک، وجود شوری و تجمع املاح در لایه سطحی خاک است که باعث کاهش عملکرد و سطح زیر کشت شده است. شوری خاک بیش از حد تحمل گیاه میتواند عملکرد را کاهش دهد. لذا استفاده از روشهایی که منجر به افزایش تحمل گیاه به شوری گردد مانند استفاده از انواع محرکهای رشد گیاه بسیار مورد توجه می باشد. در این مطالعه تاثیر انواع مختلف محرک های رشد گیاه در شرایط خاکهای شور استان خوزستان بر عملکرد گندم بررسی شد. نتایج نشان داد که استفاده از اسید آمینه، جلبک دریایی، اسید هیومیک، اسید فولویک نسبت به تیمار شاهد و بذرمال موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه گندم گردید. تیمارهای اسید آمینه، اسید هیومیک و جلبک دریایی دارای بیشترین عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته و تعداد دانه در خوشه نسب به تیمار شاهد و سایر تیمارهای محرک رشد بودند. نتایج نشان داد که در خاکهای شور استان خوزستان، استفاده از سه کود محرک رشد اسید آمینه، اسید هیومیک و جلبک دریایی موجب افزایش تحمل گیاه به تنش های محیطی و در نتیجه افزایش عملکرد گندم شدند.

کلیدواژه ها:

اجزای عملکرد گندم ، خاکهای شور ، کشاورزی پایدار ، تحمل گیاه به تنش.