رویت خدا در پرتو آیات و روایات با تاکید بر نظر متکلمان وعرفا
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 17، شماره: 66
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-17-66_005
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
ظاهر شماری از آیات قرآن بر رویت خداوند در قیامت دلالت دارد مانند آیه: «وجوه یومئذ ناضره الی ربها ناظره» (قیامت /۲۳-۲۲)؛ اما ظاهر برخی دیگر آیات از جمله آیه: «لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار» (انعام /۱۰۳) رویت خداوند را انکار میکند. آیه «الی ربها ناظره» (قیامت/۲۳) از مهم ترین آیات مورد اختلاف مفسران اشاعره، معتزله و امامیه و نیز عرفا میباشد. در این آیه شریفه چیستی معنای واژههای «الی» و «ناظره» مورد دقت مفسران قرار گرفته است. این آیه با عطف توجه به واژه «ناظره»، یکی از مستندات قائلین به جواز رویت خداوند از جمله اشاعره میباشد. مفسرین معتزله و امامیه ضمن تبیین معنای صحیح آیه، قول اشاعره را نادرست اعلام کردهاند اما خود در بیان معنای آیه دچار اختلاف شدهاند. در بیان عرفا، مفهوم رویت و نظر با آنچه که متکلمان برداشت می کند متفاوت است؛ رویت همان علم شهودی و حضوری است که جز به خود انسان و متعلقات او تعلق نمی گیرد. در این پژوهش به روش اسنادی و کتابخانه ای، به شیوه تحلیلی و مقایسه ای، سعی در بیان و بررسی اقوال مختلف مفسران داشته و با جمعآوری تمام احتمالات معنایی به همراه گونههای مختلف عقلی- نقلی به بررسی و تبیین این آیات پرداخته است. نتایج نشان می دهد که امکان «رویت خدا» با چشم سر، چه در این دنیا و چه آخرت، امکان پذیر نیست و نظر صحیح، انتظار کشیدن رحمت، ثواب و نعمت های خداوند می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مینا شمخی
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران. نویسنده مسول: m.shamkhi@scu.ac.ir
نانسی ساکی
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.