رابطه علی سبک زندگی واسترس والدگری با بهزیستی روانی با میانجی گری عملکرد خانواده در مادران کودکان استثنایی

هدف از انجام پژوهش حاضر رابطه علی سبک زندگی واسترس والدگری با بهزیستی روانی با میانجیگری عملکرد خانواده در مادران کودکان استثنایی در این مطالعه توصیفی، جامعه آماری را کلیه مادران کودکان استثنایی شهر بجنورد تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۱۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق پرسشنامه سبک زندگی )LSQ(، استرس والدگری (PSIQ) ، بهزیستی روانی)(PWBQ و عملکرد خانواده )FADQ) بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از آزمون بوت استراپ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تمام مسیرهای مستقیم بجز مسیر استرس والدگری به بهزیستی روانی معنادار شدند. مسیرهای غیرمستقیم نیز از طریق عملکرد خانواده با بهزیستی روانی معنادار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر در بهزیستی روانی مادران کودکان استثنایی محسوب میشود و میتواند به عنوان الگویی مناسب برای تدوین و طراحی برنامه های پیشگیری از تنیدگی های تجربه شده این مادران و افزایش بهزیستی روانی آنها مفید فایده باشد.

کلیدواژه ها:

استرس والدگری ، بهزیستی روانی ، سبک زندگی ، عملکرد خانواده ، مادران کودکان استثنایی