مدیریت بحران و الزامات آن در خطوط لوله نفتی زیردریا مطالعه موردی خطوط لوله زیردریایی خارگ گناوه

با توجه به اینکه مدیریت بحران مقوله بدیع و تازه ای در کشور می باشد و متاسفانه تاکنون نگرش مدیریتی جامعی در رابطه با بحراندر خطوط لوله زیردریایی در صنعت وجود نداشته است طراحی ساخت عملیات بهره برداری تعمیرات و نگهداشت بازرسی های فنی بعمل آمده از خطوط لوله زیردریایی نیز عموما با رویکرد همه جانبه به سمت و سویی که در زمان بروز بحران بتوانند راهگشا باشند نبوده اند و هر بخش صرفا به اقتضای وظیفه سازمانی خود فعالیت داشته است که نتیجتا خروجیهای متعدد و پراکنده فعالیت های انجام شده بیشتر از آنکه بازخورد مثبتی جهت رسیدگی به وضعیت خطوط لوله زیردریایی داشته باشند در قالب آمار و اعداد و ارقام در پیچ و خم مکاتباتی سازمانی مورد غفلت قرار میگیرند به عنوان مثال خروجی نتایج بازرسی داخلی خط لوله زیردریایی توسط توپک هوشمند خوردگی شدید مقطعی از خط لوله زیردریایی را گزارش می کند اما فرآیندی که منجر به انجام تعمیرات برروی قسمت معیوب شود به دلایل مختلف از جمله تامین نشدن بودجه مورد نیاز دسترسی نداشتن به تجهیزات فنیمورد نیاز و یا عدم امکان خارج شدن خط لوله از سرویس به منظور انجام تعمیرات و ... ممکن است سالها به طول بیانجامد و چه بسا خط لوله دراین فاصله زمانی با پتانسیل بالایی کهدر ایجاد حادثه دارد بحرانآفرین باشد لذا داشتن برنامه مدون در قالب طرحی جامع بومی وقابل اجرا جهت پیش بینی شرایط بحرانی محتمل برای خطوط لوله زیردریایی و تعیین راهکارهای لازم جهت مواجهه با شرایط مذکور به نحوی که بتوان در کمترین زمان ممکن شرایط را به حالت عادی بازگرداند برایمتولیان خطوط لوله زیردریایی بسیار تعیین کننده و حائز اهمیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

خطوط لوله زیردریایی ، بازرسی برمبنای ریسک ، مدیریت سلامت ، مدیریت ریسک ، خوردگی ، آبشستگی ، طرح تعمیرات اضطراری ، طرح واکنش اضطراری به آلودگی نفتی