تحلیل تاثیر مالیات تورمی بر تخصیص منابع و رفاه در اقتصاد ایران: ارائه یک الگوی رشد درون زای نئوکلاسیکی با لحاظ کردن فراغت و اثرات جانبی تولید

بسیاری از پژوهشگران به موضوع چگونگی اثرگذاری مالیات تورمی بر تخصیص منابع و رفاه[۱] توجه کرده اند؛ موضوعی که تاکنون بحث برانگیز بوده است. در این مطالعه در یک الگوی رشد درونزای نئوکلاسیکی با فراغت و پول در تابع مطلوبیت و اثرات جانبی تولید چگونگی تاثیرگذاری رشد پول اسمی، به منزله ابزار تامین مالی، بر تخصیص منابع و رفاه آزمون می شود. این مطالعه، نسبت به مطالعات دیگر، از دو جنبه متفاوت است: ۱. در یک الگوی بهینهیابی پویا معادلات مربوط به نسبت مصرف و ماندههای واقعی پول[۲] نگه داری شده به تولید ناخالص داخلی، فراغت، ذخیره سرمایه، تولید و سطح رفاه در وضعیت یکنواخت به صورت تابعی از پارامترهای الگو استخراج شده است؛ ۲. در هر یک از آن ها تحلیل حساسیت نسبت به نرخ مالیات تورمی صورت میگیرد. بدون اثرات جانبی تولید نتایج حاصل از تحلیل حساسیت در وضعیت یکنواخت بیانگر آن است که با افزایش نرخ مالیات تورمی نسبت مصرف به تولید ناخالص داخلی ثابت میماند، اما نیروی کار، ذخیره سرمایه و تولید افزایش مییابد. با کاهش نسبت ماندههای واقعی به تولید و فراغت نیروی کار، سطح رفاه اجتماعی در وضعیت یکنواخت کاهش مییابد. با لحاظ کردن اثرات جانبی تولید، ذخیره سرمایه و تولید با شدت بیشتری افزایش مییابد و سطح رفاه در وضعیت یکنواخت افزایش مییابد. [۱]. welfare [۲]. real money balances

کلیدواژه ها:

اثرات جانبی ، بهینهیابی پویا ، پول ، رفاه ، مالیات تورمی