تغییر در روابط قدرت بین کنشگران درونی و بیرونی نظام اداری از دیدگاه کارکنان نظام اداری

با استقرار الگوی بوروکراسی نوین در ایران،تصور می شد که نظم اداری به یک نظم منطقی و مبتنی بر عقلانیت قانونی استوار شود، ولی نه تنها این چنین نشد، بلکه این الگو به پایگاهی برای استمرار و تقویت مسایل و مشکلات گذشته مبدل گردید. علی رغم تلاش های گسترده به عمل آمده، نه تنها بهبودی در مشکلات و مسایل اساسی و ریشه ای نظام اداری حاصل نشد، بلکه بر شدت، گستره و وخامت آن نیز افزوده شده است. چرایی این موضوع، نخستین پرسش این تحقیق بوده است. برای دستیابی به یک تبیین نظری برای مشکلات اساسی و ریشه ای نظام اداری ایران، نخست مطالعه ای به شیوه اسنادی انجام گرفت. حاصل این مطالعه، شناسایی ساخت پاتریمونیال(آمریت - تابعیت) به عنوان ساخت مسلط بر نظم فرهنگی و اجتماعی ایران و البته کنش های اجتماعی است. نظام اداری ایران نیز به عنوان یک نهاد اجتماعی تحت تاثیر این ساخت، منشا رفتارها و عملکردهایی است که نتیجه آن مشکلات تاریخی نظام اداری و ناکارآمدی آن است. هدف اصلی از ادامه مطالعه، بررسی میزان نیاز به تغییر ساخت پاتریمونیال به عنوان ساخت مسلط بر کنش های درونی و بیرونی نظام اداری در جهت دستیابی به توازن قدرت است.

کلیدواژه ها:

کنش های درونی و بیرونی نظام اداری ، تعادل قدرت ، پاتریمونیال ، ساخت «آمریت ، تابعیت» ، بوروکراسی ، نظام اداری ، نظام سیاسی ، فاصله قدرت ، قدرت متقابل