بررسی برخی شاخص های ایمنی ذاتی سرم و موکوس پوست ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با تنش شوری

تحقیق حاضر جهت ارزیابی برخی شاخص های ایمنی ذاتی سرم و موکوس پوست  ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با تنش شوری صورت گرفت. بدین منظور ۱۸۰ قطعه بچه ماهی کپور با میانگین وزن ۰/۶۲±۵۰ گرم تهیه و به سالن آبزی پروری شهید فضلی برآبادی دانشکده شیلات و محیط زیست دانشگاه گرگان انتقال یافت. پس از دو هفته آداپتاسیون، آزمایش در قالب  ۳ تیمار شامل تیمار آب شیرین (شوری ppt ۰)، تیمار حاوی مخلوط ۵۰ درصد آب شور و ۵۰ درصد آب شیرین تیمار آب شور دریا ی خزر (شوری ppt ۷) و (شوری ppt ۱۴) انجام شد. جهت بررسی شاخص ­های ایمنی ذاتی (پروتئین محلول، فسفاتاز قلیایی و لیزوزیم) در پاسخ به تنش شوری، نمونه برداری از سرم و موکوس پوست در سه مرحله مجزا شامل روز سوم، روز ششم و روز نهم بعد از در معرض قرار گیری با شوری­ های مختلف انجام گرفت. نتایج نشان داد که تغییرات شوری تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین کل، فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم سرم و موکوس ماهی داشت (۰/۰۵

۰/۰۵). نتیجه ­گیری کلی تحقیق حاضر نشان داد که میزان لیزوزیم موکوس با افزایش شوری در همه دوره­ ها کاهش یافت. میزان لیزوزیم سرم در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، افزایش یافت ولی با گذشت زمان میزان این شاخص­ نسبت به ابتدای دوره کاهش یافت. میزان فسفاتاز قلیایی موکوس در روزهای ابتدایی در آب لب شور و در روزهای انتهایی در آب شور افزایش یافت ولی میزان آلکالین فسفاتاز سرم در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، کاهش و با گذشت زمان افزایش یافت. میزان پروتئین محلول موکوس طی دوره ­های مختلف شوری اختلاف معنی داری وجود نداشت ولی پروتئین کل سرم خون در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، افزایش یافت ولی با گذشت زمان میزان این شاخص­ نسبت به ابتدای دوره کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، آبزی ، شاخص های موکوس ، شاخص های سرم