واکاوی عناصر هواشناسی ایستگاههای شمال شرق کشور، بهعنوان نمایهای از تغییر اقلیم

تغییرات آب و هوایی با تغییر الگوهای اقلیمی و به هم ریختن نظم اکوسیستم‎ها ، تاثیرات جدی بر محیط‎زیست دارد. تغییر در الگوهای آب و هوایی می‎تواند به وقوع سیل­های شدید، گرما و سرماهای شدید، تکرار بیشتر خشکسالی­ها  و گرم شدن جهانی هوا منجر شود. حتی هر یک از این پدیده‎ها می‎تواند ذخایر غذایی یک منطقه را نیز در معرض خطر قرار دهد. شمال شرق کشور به سبب وسعت زیاد از شرایط طبیعی بسیار متنوعی برخوردار بوده و هر یک از نواحی آن دارای ویژگی‎های طبیعی خاصی می‎باشد. گستردگی منطقه و عواملی مانند وجود رشته کوه‎های مرتفع و مناطق کویری، دوری از پهنه‎های آبی و وزش بادهای مختلف موجب گوناگونی آب و هوا در هر یک از مناطق آن گردیده است. بر اساس نتایج حاصل از آزمون من -کندال و مدل AHP در شمال شرق کشور، عناصر اقلیمی با روند صعودی (۸۲.۲۵ درصد) خیلی بیشتر از عناصر اقلیمی با روند نزولی (۳۵.۵ درصد) در تغییرات اقلیمی شمال شرق ایران سهیم بوده‎اند. مناطقی که بیشترین تغییرات آب و هوایی را از لحاظ عناصر هواشناسی با روند نزولی (تعداد روزهای یخبندان، متوسط رطوبت، تعداد روزهای برفی، بارش ۲۴ ساعته، بارش سالانه) تجربه می‎کنند. در قسمت‎های جنوب و جنوب‎شرقی منطقه مشاهده می‎شوند. عناصر اقلیمی با روند افزایشی (متوسط دما، دمای حداقل، دمای حداکثر، ساعات آفتابی)، بیشترین وسعت منطقه را پوشش می‎دهند. در این میان فقط ایستگاه‎های قوچان، سبزوار، دچار کم‎ترین تغییرات آب و هوایی می‎باشند. 

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، شمال شرق ایران ، من -کندال ، مدل فرایند سلسله مراتبی