سنجش واکنش مدیران شهری در رویارویی با مخاطره محیطی سیل با تاکید بر تاب آوری (مطالعه موردی: شهر جیرفت)

سیل ویرانگر و مخرب است و در حوزه­های شهری خسارات زیان­باری به­همراه می­ آورد. تاب آوری دربرابر آسیب­­پذیری بیشتر بر جنبه­ های مثبت تاکید دارد و امروزه دولت­ها می کوشند با ارتقاء تاب­آوری درمقابل بلایای طبیعی، زندگی را در مناطق دارای خطر بهبود بخشند. هدف پژوهش حاضر سنجش واکنش مدیران شهری جیرفت در رویارویی با مخاطره محیطی سیل با تاکید بر تاب­آوری است. برای گردآوری اطلاعات از روش­های کتابخانه­ای (کتاب­ها، مقالات، اسناد، اینترنت و غیره) و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران شهری ساکن در شهر جیرفت است که بیست نفر به طور تصادفی با استفاده از تکنیک دلفی به منزله حجم نمونه انتخاب شده­اند برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از آزمون­های آماری تی تک نمونه­ای و رگرسیون گام­به­گام و همچنین به­منظور اولویت­بندی و ضریب اهمیت معیارها از تکنیک دیمتل و بهترین و بدترین روش، استفاده شده است. نتایج حاصل از تی تک­نمونه­ای در راستای سنجش واکنش مدیریت شهری جیرفت دربرابر سیلاب نشان می­دهد بین حد مبنا (۳) و مقدار محاسبه شده (۱۷/۳) اختلاف معنی­داری وجود ندارد. نتایج رگرسیون گام­به­گام بیانگر آن است که شاخص نهادی - مدیریتی با مقدار ۳۴۷/۰، بیشترین تاثیر و شاخص کالبدی - محیطی با مقدار ۳۰۲/۰ کمترین تاثیر را بر مدیریت تاب­آوری شهر جیرفت دربرابر سیلاب دارد. نتایج تکنیک دیمتل نشان می دهد از میان شاخص­های موثر بر تاب­آوری شهر جیرفت دربرابر سیلاب، شاخص اجتماعی با مقدار ۳۸۵/۴۳ بیشترین تعامل و شاخص نهادی - مدیریتی با مقدار ۳۵۲/۴۳ کمترین تعامل، شاخص اجتماعی با مقدار ۴۷۴/۱ موثرترین عامل و شاخص اقتصادی با مقدار ۰۰۸/۱- تاثیر­پذیرترین عامل هستند. نتایج تکنیک بهترین و بدترین روش، نشان­دهنده آن است که شاخص اجتماعی با ارزش ۲۵۸/۰ در رتبه اول، شاخص نهادی - مدیریتی با ارزش ۲۵۲/۰ در رتبه دوم، شاخص کالبدی - محیطی با ارزش ۲۴۵/۰ در رتبه سوم و درنهایت شاخص اقتصادی با ارزش ۲۴۴/۰ در رتبه چهارم قرار دارد.  

کلیدواژه ها:

مدیران شهری ، سیلاب ، تاب­آوری ، شهر جیرفت