ارتقای فضا هاَی باز جمعی خیابانی در راستای افزایش تعاملات اجتماعی نمونه موردی شهر تهران

نقش غیرقابل انکار کلانشهرها در توسعه ملی از یکسو و بروز مسائل ومشکلات ناشی از شکل گیری آنها مانند مخاطرات محیطی و انسانی و اجتماعی از سوی دیگر موجب گشته که صاحب نظران در سراسر جهان در پی راه حلی برای توسعه پایدار و استفاده بهینه از پتانسیلهای موجود باشند و کلانشهر تهران نیز از این امر مستثنی نیست تداوم بقای انسان ید رگرو زندگی و تعاملات اجتماعی است چنانچه در منابع تاریخی موجودیت شهر با وجود انسان ها در آن معنا می یابد لذا شهر به عنوان بستر زیست آدمی می بایست سرشار از عرصه های جمعی برای تعاملات انسانی و اجتماعی باشد انچه از شهر در اذهان عمومی ادراک می شود مجموعه ای از عرصه ها و فضاهای جمعی با مقیاس ها و عملکردهای مختلف می باشد به نحوی که درقیاس نقش توده ها و فضاها در شهر فضا اولین جایگاه در فرایند ادراک به عهده دارد. دراین نوشتار از طریق پژوهش اکتشافی به بررسی مباحث نظری مرتبط تحت عناوین تعریف فضاهای جمعی و نقش آن در کاهش مخاطرات فرهنگی اجتماعی شهرها ضرورت توجه به فضاهای جمعی در کلانشهرها ریشه ها و عوامل شکل گیری فضاهای جمعی کلانشهر تهران و مهمترین دلایل فقدان فضاهای شهری مناسب در کلانشهر تهران و عوامل و ریشه های آن ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای باز جمعی ، تهران ، خیابان ، شهر