معلولین ومعماری فضاهای گردشگری شهری (مطالعه موردی اصفهان

افراد دارای محدودیت حسی – حرکتی به خاطر محدودیت در اندام حسی خود نیاز هایی دارند که احتیاج به خدمات شهری متناسب با وضعیت معلولین را طلب می کند. مشکلات موجود در طراحی فیزیکی شهری و معماری از بزرگترین موانع حضورافراد دارای معلولیت در فعالیت های اجتماعی است . با توجه به تعداد زیاد افراد معلول ونیزافزایش تصادفات رانندگی ؛ همچنین نیاز شدید روحی این افراد به کاهش مشکلات و گذران اوقات فراغت به نحو مطلوب، وبانگاهی اجمالی به وضعیت موجود فضاهای گردشگری درشهرهای ایران،به طور اعم و شهر اصفهان به طور اخص که نشان دهنده این واقعیت هستندکه اغلب این فضاها پاسخگوی نیازها ومحدودیتهای افراد دارای معلولیت نبوده ؛ لذا تعمق در رفع نیاز هاو تنگناهای فرا روی معلولین به صورت علمی اجتناب ناپذیر است.هدف از این پژوهش؛ شناسایی و بررسی مشکلات معلولان ، مناسب سازی محیطهای شهری با واقعیتهای موجود و بهبود سازی مسائل حرکتی معلولان در مناطق مختلف شهری می باشد.روش پژوهش؛روش این پژوهش براساس هدف کاربردی وبراساس ماهیت توصیفی– تحلیلی می باشد وروش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی ( پرسشنامه ، مصاحبه ،مشاهده،) است. نتایج تحقیق نشان می دهدکه اماکن گردشگری جهت استفاده معلولان در شهر اصفهان در سه وضعیت مناسب ،تاحدی مناسب ونامناسب قرار دارند، که مسئولین جهت بهبود این وضعیت باید برنامه ریزی دقیق تر و صحیح تر نسبت به این موضوع داشته باشند

کلیدواژه ها:

ناتوان جسمی – حرکتی ، گردشگری معلولین ، فضاهای شهری ، پارک