عملکرد دیوارهای غیر متصل بتنی پیش ساخته پس کشیده تحت زلزله حوزه نزدیک

رکوردهای ثبت شده از زمین لرزه های اخیر نشان می دهد که زلزله های حوزه نزدیک دارای ویژگی های متفاوتی نسبت به زلزله های حوزه دور هستند. مهم ترین خصوصیات متمایزکننده ی جنبش های حوزه نزدیک، تولید پالس هایی به علت اثر جهت پذیری و اثر تغییر مکان ماندگار است. لذا لزوم مطالعه چنین اثراتی روی سازه ها ضروری است. در این تحقیق ابتدا مدل ریاضی ارائه شده مطابق نتایج آزمایش های صورت گرفته صحت سنجی شده است. در ادامه به منظور مطالعه رفتار لرزه ای غیرخطی دیوارهای پیش ساخته پس کشیده بتنی (PT-PCW)، تحلیل دینامیکی غیرخطی روی سازه های شش طبقه تحت شتاب نگاشت های حوزه نزدیک انجام شده است. همچنین میزان تاثیر افزایش ارتفاع محصورشدگی پایه های دیوار بر روی عملکرد خودمرکزی و استهلاک انرژی نیز با انجام تحلیل دینامیکی مورد ارزیابی قرار گرفته است. هر یک از شتاب نگاشت ها به دو سطح زلزله طراحی (DBE) و بزرگ ترین زلزله در نظر گرفته شده(MCE)  مقیاس شده و در تحلیل به کار گرفته شده اند. تحلیل های انجام گرفته بیانگر عملکرد مطلوب سیستم دیوارهای پیش ساخته بتنی به ازای زمین لرزه های سطح زلزله طراحی است، به طوری که در انتهای بارگذاری لرزه ای، سیستم دچار هیچ گونه خرابی سازه ای نشده و تغییر مکان جانبی باقی مانده در دیوار ناچیز است. نتایج همچنین نشان می دهند که افزایش ارتفاع محصورشدگی پای دیوار به مقداری بیش از حداقل تعیین شده در آئین نامه های طراحی لرزه ای موجب ارتقاء رفتار لرزه ای در محدوده زلزله بزرگ ترین زلزله در نظر گرفته شده و ضریب اطمینان سیستم در برابر واژگونی را افزایش می دهد. در این تحقیق همچنین مشخص شد که استفاده از کابل های پس کشیده در نواحی مرزی دیوار به عنوان عامل استهلاک انرژی تاثیر قابل توجهی در بهبود عملکرد جذب انرژی سیستم ندارد و تغییر شکل های کوچک ایجاد شده در این اعضا موجب می شود که استهلاک انرژی از طریق خرد شدن بتن در ناحیه فشاری دیوار انجام شود.

کلیدواژه ها:

بتن مسلح ، دیوار پیش ساخته ، پس کشیدگی ، تحلیل دینامیکی غیرخطی ، استهلاک انرژی ، محصورشدگی