تغییرات زمانی و مکانی شوری آب زیرزمینی دشت ارومیه

روند تشدیدی کاهش سطح دریاچه ارومیه موجب پایین آمدن کیفیت آب، لب شور و غیرقابل برداشت شدن آن در چاه های حاشیه دریاچه شده است. از این نظر، تحقیق حاضر با هدف بررسی تغییرات شوری سطح آب زیرزمینی دشت ارومیه در سه دوره زمانی انجام شد. برای ارزیابی شوری آب زیرزمینی، داده های مربوط به تعداد ۵۷ چاه در سه مقطع زمانی۱۳۸۰، ۱۳۸۴ و ۱۳۸۷ بررسی و با استفاده از روش کریجینگ معمولی در محیط GIS و نرم افزارهای GS+ و ARCVIEW۸ نقشه های تغییرات شوری آب زیرزمینی دشت تهیه شد. نتایج به دست آمده نشان داد نیم تغییر نمای تجربی با مدل کروی، شعاع تاثیر ۲۶۸۶۰ متر و خطای برآورد ۲۸۸/۰ دسی زیمنس بر متر برای برآورد شوری آب زیر زمینی دشت مناسب تر است. ضریب همبستگی برای مدل برازش یافته برابر ۹۹۹/۰ بدست آمد. بر اساس نقشه های شوری آب زیرزمینی تهیه شده، مساحت اراضی با شوری آب زیرزمینی بیش از ۲ دسی زیمنس بر متر در سال ۱۳۸۰ برابر ۱۹۲۴ هکتار بود که در سال ۱۳۸۷ به ۸۳۳۱ هکتار رسیده است. همچنین طی این سال ها، مساحت اراضی با شوری آب زیرزمینی کمتر از ۱ دسی زیمنس بر متر معادل ۱۴۶۷۵ هکتار کاهش یافته است. مقادیر بیشینه شوری مشاهده شده نیز از ۹۱/۱ دسی زیمنس بر متر در سال ۱۳۸۰ به ۸/۵ دسی زیمنس بر متر در سال ۱۳۸۷ افزایش یافته است.   

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، ارومیه ، زمین آمار ، شوری ، کریجینگ