بهره برداری بهینه از آب بندان در آبیاری اراضی شالیزاری استان گیلان

بهره برداری بهینه از منابع محلی می تواند در حفظ منابع آب اراضی شالیزلری و توزیع عادلانه آب موثر باشد. در این تحقیق برای بررسی نقش آب­ بندان­ ها در ذخیره آب محلی و استفاده بهینه از آن برای تامین نیاز آبیاری اراضی شالیزاری، مدل شبیه­ سازی-بهینه­ سازی بهره برداری از آب­ بندان توسعه داده شده است. تبخیرتعرق، نیاز آبیاری، دور آبیاری و بیلان آب­ بندان توسط مدل شبیه­ سازی می­ شود و سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک باینری تعداد روزهای پمپاژ از کانال به آب­ بندان با توجه به حجم آب درون آب­بندان در هر روز و حجم آب سرریز شده از آن بهینه می­ شود. مدل توسعه داده شده برای آب­ بندان فشتام در شهرستان سنگر استان گیلان و اراضی شالیزاری آبخور آن اجرا شده است. نتایج اجرای مدل نشان داد که در سال­ آبی نرمال مورد بررسی ۵۴ درصد از نیاز آبیاری اراضی شالیزاری مورد مطالعه از آب ذخیره شده باران و رواناب در آب­ بندان فشتام تامین شده است و نسبت آب سرریز شده از آب­ بندان به حجم بیشینه آن ۷۴ درصد است. اجرای مدل برای سناریوی توسعه آب­ بندان به اندازه دو برابر حجم موجود نشان داد سهم آب­ بندان در تامین نیاز آبیاری اراضی شالیزاری مورد مطالعه می­تواند به ۹۱ درصد افزایش ­یابد.

کلیدواژه ها:

گیلان ، تخصیص بهینه ، استحصال آب باران ، مدل شبیه سازی- بهینه سازی