بررسی دیدگاه پزشکان عمومی در مورد سیاست های مندرج در دستورالعمل برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در مناطق شهری؛ استان خوزستان ۱۳۹۴

مقدمه: از مهم ترین مسائل مورد توجه در فرآیند پیاده سازی و اجرا، تحلیل ذینفعان و شناخت مطلوبیت های ایشان می باشد. این امر به جهت اجرای موفق تر طرح تاثیر بسزایی دارد؛ مطالعه حاضر در نظر دارد تا محتوای دستورالعمل های پزشک خانواده را از دیدگاه پزشکان عمومی، به عنوان گروهی از مهم ترین ذینفعان اجرای این طرح، در استان خوزستان، سال ۱۳۹۴ مورد بررسی قرار دهد تا با استفاده از آن علاقه مندی ها و جهت گیری های این گروه در جهت اجرای طرح، شناسایی شود. روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد که به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۴ و با بهره گیری از رویکرد کمی، انجام شده است. پژوهش حاضر به صورت پیمایشی و در قالب پرسشنامه محقق ساخته و بر اساس محتوای دستورالعمل پزشک خانواده و نظام ارجاع، در جامعه پزشکان عمومی استان خوزستان انجام شده است. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است. یافته ها: در سه محور سیاست های اجرایی پزشک خانواده، بیشترین میانگین امتیاز را محور محتوای بسته خدمات سلامت در قسمت تناسب سیاست ها (۱.۰۱±۳.۳) و محور نظام ارائه خدمات در قسنت قابلیت اجرا (۰/۹۸ ± ۲/۹۵)، در ایران به خود اختصاص داد. شکاف بین تناسب سیاست و قابلیت اجرا در ایران مربوط به محور نیروی انسانی و فضای فیزیکی مورد نیاز در سطح اول بود (P=۰.۰۰۱). محور بسته خدمات از نظر تناسب و قابلیت اجرا با جایگاه سازمانی افراد دارای ارتباط معنی دار اماری بود (P=.۰۱) و افراد بر مبنای اشتغال در موقعیت صف و ستاد نظرات متفاوتی در خصوص بسته خدمات پایه داشتند. نتیجه گیری: در راستای اجرای نظام ارجاع، نیاز به ایجاد زیرساخت و اصلاحات در سایر بخش های سلامت از جمله سیستم اطلاعات سلامت، تربیت نیروی انسانی ماهر و مرتبط، فرهنگ سازی در جامعه، دستورالعمل های مرتبط با نظام پرداخت و چگونگی ارائه خدمت ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

پزشک خانواده ، نظام ارجاع ، تحلیل سیاست ، دستورالعمل