پیش یابی بارش های سیل آسا در شرایط تغییر اقلیم و تحلیل حساسیت نتایج به روش کاهش مقیاس

در بسیاری از نقاط دنیا در آینده شدت و فراوانی بارش های سیل آسا در اثر تغییر اقلیم افزایش خواهد یافت. لذا لازم است چنین مطالعاتی بر اساس سناریوهای تغییر اقلیم بازنگری شوند. از ابزار های کارآمد در چنین مطالعاتی، مدل های مولد داده های هواشناسی از جمله LARS-WG است. با آنکه GCMها تغییرات ویژگی های مختلف بارش را برای آینده پیش یابی می کنند، معمولا در کاهش مقیاس توسط LARS-WG تنها تغییرات میانگین ها ی ماهانه اعمال می شود؛ و از تغییرات سایر مشخصات بارش چشم پوشی می شود. در این مقاله، ضمن ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر بارش های سیل آسای گرگان و خرم آباد، نتایج روشی که تغییرات مشخصات مختلف بارش را در کاهش مقیاس اعمال می کند (روش کامل تر) با روش متداولی که تنها تغییرات میانگین ها را اعمال می کند (روش ساده تر) مقایسه شده است. برای اقلیم آینده از سناریوهای بارش مدل CanESM۲ تحت سناریوهای انتشار RCP۲.۶، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ در دوره ۲۰۶۵-۲۰۳۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که برای ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر بارش های سیل آسا، علاوه بر تغییرات میانگین ها، لازم است تغییرات سایر آماره ها نیز اعمال شود. زیرا تفاوت نتایج دو روش قابل توجه است. مثلا در گرگان برای سناریوهای انتشار مختلف، بارش های روزانه حداکثر سالانه ی با دوره بازگشت ۱۵ سال در آینده نسبت به دوره تاریخی، طبق روش کامل تر بین ۱۶ تا ۲۱ درصد، اما طبق روش ساده تر، بین ۳۷ تا ۴۹ درصد افزایش می یابند. طیق روش کامل تر، شدت بارش های سیل آسای هر دو ایستگاه در آینده افزایش خواهد یافت. این افزایش برای دوره بازگشت ۲ سال بین ۲۳% تا ۳۰% و برای دوره بازگشت ۳۰ سال بین ۲۵% تا ۲۹% خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بارش حدی ، تغییراقلیم ، روش کاهش مقیاس ، عدم قطعیت