ارزیابی مولفه های کیفیت محیط فضای بیمارستانی از منظر طبیعت گرایی (مورد پژوهی بیمارستان شریعتی تهران)

مقدمه: محیط کالبدی بیمارستان، شامل عناصر و مولفه هایی است که ارتقاء آنها، از منظر طبیعت گرایی، موجب بهبود کیفیت محیط درمانی و هم چنین ادراک بهتر و رضایت مندی کاربران، می شود. لذا، این تحقیق با هدف ارتقای کیفیت محیطی فضاهای درمانی با رویکرد طبیعت گرایی در راستای سلامت و رضایت است. مورد پژوهی (بیمارستان شریعتی تهران) است . روش پژوهش: این تحقیق توصیفی، از نوع پیمایشی و همبستگی می باشد. با مصاحبه و پرسشنامه از کاربران درمانی بیمارستان شریعتی، تاثیرات ارتقاء محیط و طبیعت سبز درعرصه عمومی آن تحلیل شد. انتخاب جامعه آماری از روش نمونه گیری کوکران با ضریب خطای۰/۱ و استفاده از رگرسیون خطی توسط نرم افزار تحلیلی - آماری spss برای تجزیه و تحلیل پاسخ ها صورت گرفته است. یافته ها: برای بررسی فرضیه تحقیق و بطور کلی آزمون مدل مفهومی پژوهش، که عوامل کالبدی - محیطی و غیرکالبدی می توانند بر بهبود کیفیت محیط فضای درمانی از منظر طبیعت گرایی، تاثیر داشتند از رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده، در تحلیل عوامل کالبدی محیط داخلی، چهار شاخص به عنوان مهم ترین پیش بینی کننده ها و در خصوص عوامل کالبدی محیط خارجی، نیز دو شاخص مصداق داشت. در بررسی مهم ترین عوامل غیرکالبدی نیز مدل رگرسیونی شش عامل مهم بدست داد. نتیجه گیری: نتایج تحقیقات، مشخص نمود که عوامل کالبدی - محیطی درکیفیت محیط، موثر بوده. رضایت کاربران از کیفیت محیط، اثبات گردید و در نهایت، نتایج تحلیل نمودارها بر وجود همبستگی بین متغیر کیفیت و رضایت دلالت داشته است.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط ، فضای درمانی ، طبیعت گرایی ، بیمارستان شریعتی