مروری بر مکانیسم و عملکرد جاذب های امواج الکترومغناطیس ساخته شده از نانوکامپوزیت های پلیمری

رشد گسترده سیستم­های الکترونیکی و دستگاه­های ارتباطی و استفاده گسترده از تجهیزاتی از قبیل رادارها، سیستم­های ارتباطی تلفن همراه، GPS و وسایل خانگی در سال­های اخیر، موجب افزایش تداخل امواج الکترومغناطیس شده است که در نتیجه آلودگی مغناطیسی را افزایش داده است. جذب و سپرسازی در برابر این امواج برای کاهش آلودگی امواج الکترومغناطیس در کاربردهای مختلف احساس می­شود. این آلودگی باعث عملکرد نادرست دستگاه­های الکترونیکی و مخابراتی می­شود و همچنین موجب آسیب به ساختارهای بیولوژیکی و گونه های زنده­ی موجود در محیط زیست می­شود. از کاربردهای گسترده جاذب امواج الکترومغناطیس در صنایع نظامی می­توان به فناوری اختفا اشاره کرد که باعث استتار و اختفای هدف مورد نظر با حذف سیگنال بازتابی از هدف به رادار می­شود. در نتیجه هدف از تهیه جاذب امواج الکترومغناطیس تولید کامپوزیت و یا پوششی می­باشد که توانایی جذب امواج برای رادارگریزی در صنایع نظامی و محافظت بافت­های زنده در برابر امواج الکترومغناطیس و همچنین محافظت از دستگاه­های الکترونیکی و مخابراتی در برابر امواج مزاحم را داشته باشد. نانوکامپوزیت­های شامل پلیمرهای رسانا ساختارهای مناسبی برای کارکرد در این حوزه دارند. در مقاله حاضر مکانیسم و عملکرد جاذب های امواج الکترو مغناطیس با محوریت پوشش های نانوکامپوزیتی پلیمری مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

EMI shielding materials ، nanocomposite ، polymer ، mechanism ، function ، جاذب امواج الکترومغناطیس ، نانو کامپوزیت ، پلیمر ، مکانیسم ، عملکرد