کاربرد فرایند فتوکاتالیستی TiO۲/UV-C در حذف رنگ راکتیو قرمز ۱۹۸ از فاضلاب سنتتیک نساجی

سابقه واهداف: رنگ بارزترین آلاینده فاضلاب های نساجی می باشد که به دلیل اثرات سوء بهداشتی و زیست محیطی مورد توجه جدی می باشند. رنگ ها موادی با ساختار پیچیده، معمولا سمی و مقاوم به تجزیه بیولوژیک هستند که از طریق فاضلابهای صنعتی وارد محیط زیست می شوند. هدف این مطالعه تجزیه فتوشیمیایی(UV) و فوتوکاتالیستی(TiO۲/UV-C ) رنگ راکتیو قرمز ۱۹۸ بود. روش بررسی: این مطالعه بصورت تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی در راکتور ناپیوسته انجام شد. فاضلاب سنتتیک از انحلال رنگ راکتیو قرمز ۱۹۸ در آب شهر تهیه و تاثیر غلظت اولیه رنگ، جرم TiO۲، pH  و زمان تماس در حذف رنگ بررسی شد. غلظت رنگ با استفاده از اسپکتروفتومتر در طول موج ۵۱۸ نانومتر تعیین گردید. یافته ها:. فرایند TiO۲/UV-C  نسبت به فرآیند UV-C تنها، موثرتر است. ثابت سرعت تجزیه فتوشیمیایی در pH اسیدی ۰۰۱۹/۰ و طی فرایند تجزیه فتوکاتالیستی  ۰۳۸۱/۰ بر دقیقه می باشد. تجزیه نوری و فتوکاتالیستی رنگ مورد نظر از مدل سینتیک درجه اول پیروی می کند. افزایش جرم  TiO۲از ۴/۰ به ۱ گرم منجر به افزایش راندمان از ۸/۹۷ به ۱۰۰ در صد می گردد. افزایش غلظت رنگ از ۱۰۰ به ۲۵۰ میلی گرم در لیتر و pH  از ۴ به ۱۰ منجر به کاهش راندمان به ترتیب  از ۱۰۰ به ۶۶/۹۷ و از ۱۰۰ به ۶/۹۴ می گردد. بهترین راندمان در pH معادل ۴ حاصل می گردد. نتیجه گیری: بیشترین کارآیی حذف رنگ راکتیو قرمز ۱۹۸ با فرایندهای اکسیداسیون فتوشیمیایی و فتوکاتالیستی تحت شرایط اسیدی حاصل می شود که از این میان فرآیند فتوکاتالیستی موثر تر می باشد.      

کلیدواژه ها:

Keywords: Photocatalytical degradation ، UV ray ، TiO۲ ، Reactive Red ۱۹۸ dye. ، واژه های کلیدی: تجزیه فتوکاتالیستی ، اشعه ماوراء بنفش ، دی اکسیدتیتانیوم ، رنگ راکتیو قرمز ۱۹۸.