فهم بازنمایی های چند ژانری در گذار از تثلیث به کریستالیزه شدن

با گذار از رهیافت مدرن به رهیافت پست مدرن، ملزومات جدیدی در عرصه روش­شناسی پژوهش کیفی مطرح شده است. تثلیث به عنوان یکی از شیوه­های اعتباربخشی در تحقیقات کیفی محسوب می­شود؛ ولی مطابق جهان­بینی شالوده­شکنانه پست مدرن، تثلیث نقش چندانی در اعتباربخشی به یافته­های تحقیق ندارد، لذا، پژوهشگران پست مدرن، از روش کریستالیزه شدن به جای تثلیث برای افزایش اعتبار درونی یافته­های تحقیق استفاده می­کنند. اصل اساسی تثلیث، کاربرد استراتژی­های مناسب و روش­های متعدد برای شناخت پدیده است؛ در حالی که، در کریستالیزه شدن، از ژانرهای متعدد برای اعتباربخشی استفاده می­کنند. کریستالیزه شدن، رویکرد تحقیق کیفی پست مدرنی است که با برجسته کردن توصیف­های عمیق سبک­های متعدد، راهی برای یکپارچه­سازی موضوعات و الگوهای تجارب زندگی محسوب می­شود. عدم توجه به مبانی هستی­شناختی و مفروضات آن، تمایل به تحمیل هستی­شناسی یگانه، نگاه مطلق­گرایانه به واقعیت­های چندگانه به طور اجتماعی برساخته شده، از جمله انتقاداتی هستند که باعث شده است تا پژوهشگران برای اعتباربخشی در متون پست مدرن از مفهوم کریستالیزه شدن استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اعتبار درونی ، تثلیث ، کریستالیزه شدن ، بازنمایی ، ژانر