عوامل بین فردی موثر بر بهزیستی کارکنان نوبت کار: ساخت و اعتباریابی مقیاس آسودگی بین فردی در محیط کار

این پژوهش با هدف شناسایی عوامل موثر بر بهزیستی کارکنان نوبت­کار با تاکید بر آسودگی بین فردی در محیط کار انجام شد. این پژوهش توصیفی-همبستگی و از نوع مطالعات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان نوبت­کار یک شرکت صنعتی شهر اهواز در بهار سال  ۹۶ بود. داده­های مقدماتی از طریق نمونه­گیری هدفمند و با انجام مصاحبه با ۳۸ نفر از نوبت­کاران با سابقه بیش از ۱۰ سال جمع­آوری شد. ۴۸ گویه از میان داده­های حاصل از مصاحبه استخراج شد. روایی محتوایی فهرست گویه ها با استفاده از نظر متخصصان تایید شد. جهت بررسی ساختار عاملی و روایی سازه­ی پرسشنامه یک نمونه ۲۵۲ نفری به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب و پرسشنامه بین آنها توزیع شد. داده­های این مرحله با استفاده از روش­های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پایایی از طریق آلفای کرونباخ۸۶۰/۰ بدست آمد. یافته­های حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی منجر به شناسایی ۹ عامل شامل همدلی سرپرست، تصمیم گیری عادلانه، تناسب انتظارات، بازشناسی، مسئولیت و مهارت همکار، ارتباط شفاف، استقلال در زمانبندی کار و حمایت تخصصی سرپرست گردید. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که مدل طراحی شده عوامل در محیط صنعتی قابل برازش و کاربرد می­باشد. 

کلیدواژه ها:

نوبت­کاری ، عوامل بین فردی ، آسودگی محیط کار ، تحلیل عوامل