ارزیابی قابلیت ارتقاء سطح حفاظتی مناطق شکار ممنوع (مطالعه موردی: منطقه شکار ممنوع الوند همدان)

زمینه و هدف: با توجه به روند پر شتاب تخریب منابع طبیعی و تهدید تنوع زیستی، یکی از چالش­ها در زمینه حفاظت از منابع، بررسی وضعیت مناطق تحت حفاظت و لزوم ارتقای درجه حفاظتی این گونه مناطق است. پژوهش مذکوربا هدف زون­بندی منطقه شکار ممنوع الوند به منظور دست­یابی به الگوی بهینه حفاظت و توسعه صورت گرفت. روش بررسی: استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی، منجر به تشکیل ۱۴۳۴ واحد یگان محیط زیستی گردید که در طی آن به ارزیابی توان اکولوژیکی در هر یگان با توجه به تناسب زون­های شناسایی شده در منطقه پرداخته شد. درنهایت، با اولویت ­بندی و ساماندهی زون ها نقشه زون­بندی به عنوان واحد­های برنامه­ریزی تهیه گردید. یافته ها: نتیجه مطالعه حاکی ازآن است که درمنطقه مورد مطالعه زون۲ (۳۳/۶۲%)، دارای الویت اول و به ترتیب زون ۱۱ (۲۰/۲۲%)، زون ۶ (۲۲/۸%)، زون ۳-۴ (۰۱/۷%) و زون ۵ (۲۰/۰%) در الویت­های بعدی قرار گرفتند. بحث و نتیجه گیری: منطقه الوند با توجه به درصد بالایی از زون حفاظت (۳۳/۶۲%) و نیز به دلیل وجود کریدور در بین دو منطقه حفاظت شده و گدار گونه­های با ارزش قوچ و میش، از ارزش حفاظتی بالایی بر­خوردار می­باشد.

کلیدواژه ها:

منطقه شکارممنوع الوند ، زون بندی ، تجزیه و تحلیل سیستمی