بررسی رابطه مدیریت مشارکتی با توانمندسازی و سلامت روحی معلمان زن (مطالعه موردی)

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه مدیریت مشارکتی با توانمندسازی و سلامت روحی معلمان زن دوره متوسطه شهر تبریز انجام گرفته است. روش تحقیق، توصیفی از نوع  همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش از معلمان زن مدارس متوسطه شهر تبریز تشکیل می شد که در سال تحصیلی۹۰-۹۱  مشغول  به کار بوده اند و تعداد آنها با استفاده از نمونه گیری ساده ۲۸۵ نفر  می رسید . ابزار اندازه گیری این پژوهش سه پرسشنامه مدیریت مشارکتی، توانمندسازی کارکنان و سلامت روحی شامل می گشت . روایی پرسشنامه به صورت روایی محتوایی و برای برآورد پایایی پرسشنامه سلامت روحی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که پس از انجام دادن محاسبات، مشخص شد که از پایایی مطلوب برخوردار        می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی و توصیفی استفاده گردید. در سطح آمار استنباطی آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به کار رفت. پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد که بین مدیریت مشارکتی با توانمندسازی و سلامت روحی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین از بین ابعاد مدیریت مشارکتی (تصمیم گیری، ارتباطات، رهبری، ساختار و کنترل)، تنها مولفه تصمیم گیری معنادار بوده، پیش بینی کننده توانمندسازی کارکنان و سلامت روان می باشد. 

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، توانمندسازی ، سلامت روحی