مدل بهینه رفتار غیرخطی ترکیب مصالح اساس سنگدانه ای و مصالح تراشه آسفالتی

منابع محدود سنگدانه های طبیعی برای ساخت بزرگراه به دلیل افزایش هزینه های ساخت و ساز و نگرانیهای زیست محیطی، منجر به استفاده از مصالح بازیافتی مانند مصالح تراشه آسفالتی در لایه های اساس و زیراساس روسازی شده است. با این حال، تحقیقات محدودی برای تعیین مدول برجهندگی ترکیب مصالح اساس و مصالح خرده آسفالتی وجود دارد. در این تحقیق، نتایج مدول برجهندگی تحقیقات نویسندگان دیگر مورد بررسی قرار گرفته است و مدلهای غیرخطی مختلف شامل مدلهای MEPDG، Universal، Uzan، NCHRP۱-۲۸، semi-log و k- برای این داده ها کالیبره شده اند و در مورد هر مدل با تعیین دو پارامتر R۲ و RMSE نحوه برازش مدل به داده های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که با افزایش درصد مصالح تراشه آسفالتی در مصالح اساس، مدول برجهندگی افزایش مییابد. همچنین مدل Universal به عنوان مدل بهینه جهت بیان رفتار غیرخطی ترکیب مصالح اساس سنگدانهای و مصالح تراشه آسفالتی انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

اساس سنگدانه ای ، مصالح تراشه آسفالتی ، مدول برجهندگی ، رفتار غیر خطی