اثر آبیاری با پساب مغناطیسی تصفیه شده بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت
محل انتشار: مجله مدیریت آب در کشاورزی، دوره: 8، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 198
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WMAJ-8-1_010
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400
چکیده مقاله:
افزایش تقاضای آب به منظور آبیاری در بخش کشاورزی، سبب افزایش روزافزون استفاده مجدد از پسابهای تصفیه شده یا خام شهری و صنعتی در بسیاری از کشورهای جهان شده است. استفاده از پساب معمولا همراه با آلودگیهای میکروبی و فلزات سنگین است که بخشهای مختلف طبیعت و در نتیجه سلامت انسان را تحت تاثیر قرار میدهد. فلزات سنگین موجود در اینگونه آبهای نامتعارف یکی از منابع آلودگی آب، خاک و گیاه به شمار رفته که سمیت فلزات سنگین در گیاهان باعث کاهش رشد گیاه میشود. با اصلاح آب وخاک به روش مغناطیسی میتوان مشکلات فوق را برطرف نمود. در این پژوهش به بررسی تاثیر استفاده از پساب مغناطیسی تصفیهشده بر عملکرد اجزای عملکرد گیاه ذرت پرداخته شد. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۹ در شهرستان بابلسر انجام شد. تیمارها شامل آبیاری با آب چاه (W۱)، آبیاری با اختلاط ۲۵ درصد پساب و ۷۵ درصد آب چاه (W۲)، آبیاری با اختلاط ۵۰ درصد پساب و ۵۰ درصد آب چاه (W۳)، آبیاری با اختلاط ۷۵ درصد پساب و ۲۵ درصد آب چاه (W۴)، آبیاری با ۱۰۰ درصد پساب (W۵) در شرایط اعمال میدان مغناطیسی (I۱) و بدون میدان مغناطیسی (I۲) بود. مغناطیس نمودن آب آبیاری با عبور آب از میان یک آهنربای دائمی با شدت میدان مغناطیسی ۳/۰ تسلا ایجاد شد. نتایج نشان داد که اثر نوع آبیاری و اختلاط آب و پساب بر وزن تر و خشک بوته، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه معنیدار شد. به طور متوسط آبیاری با پساب مغناطیسی باعث افزایش معنیدار عملکرد دانه (۱۸/۹ درصد) و عملکرد بیولوژیک ذرت (۰۹/۱۰ درصد) نسبت به پساب غیرمغناطیسی شد. همچنین عملکرد و اجزای عملکرد ذرت با افزایش استفاده از پساب، افزایش یافت. به طورکلی با استفاده از فنآوری مغناطیسی میتوان از آبهای نامتعارف استفاده نمود و مقدار عملکرد گیاه را افزایش داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجتبی خوش روش
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
فاطمه عرفانیان
دانشجوی کارشناسی گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
مسعود پورغلام آمیجی
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :