اثرات افزودن پلی اتیلن گلیکول بر تولید گاز متان در شکمبه، قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم تفاله های انگور و لیموترش

  در این پژوهش، اثرات اضافه کردن پلی­اتیلن­گلیکول ( PEG ) به تفاله­های انگور و لیموترش بر روند تولید گاز متان حاصل از تخمیر شکمبه­ای، قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم، بررسی شد. تفاله­های انگور و لیموترش باقیمانده از تولید آبمیوه جمع­آوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. تفاله­ها در فضای مسقف و با تهویه مناسب خشک و آسیاب (با الک یک میلی­متر) شدند. ترکیبات شیمیایی این تفاله­ها شامل پروتئین ­خام، دیواره­ سلولی، خاکستر خام، چربی­ خام، ترکیبات­ فنلی، تانن ­کل و انرژی­ خام تعیین شد. آزمایش تولید ­گاز برای زمان­های مختلف تخمیر شکمبه­ای و نیز مقدار تولید گاز متان با شش تیمار شامل تفاله­های ­انگور، لیموترش و شاهد (بدون و حاوی PEG ) در قالب طرح فاکتوریل (۲×۳) که با ۳ تکرار انجام و نیز با نرم­افزار آماری R تجزیه و تحلیل شدند. ترکیبات شیمیایی تفاله ­انگور با تفاله ­لیموترش متفاوت (‍۰۵/۰ P< ) شد. مقدار تولید گازمتان (در ۲۴ ساعت تخمیر به ازای هر ۲۰۰ میلی­گرم) تفاله­ انگور (بدون و حاوی PEG ) به­ترتیب ۳/۱۳ و۷/۲۷ میلی­لیتر و در تفاله لیموترش ۸/۷۳ و ۳/۶۷ میلی­لیتر بود. در مجموع افزودن PEG به تفاله­ها، باعث افزایش معنی­داری در قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم شد. اضافه کردن PEG ، باعث تغییر رفتار دوگانه­ای در مقدار تولید گازمتان شد به­نحوی که در تفاله­های انگور و لیموترش به­ترتیب باعث افزایش و کاهش معنی­داری (‍۰۵/۰ P< ) در تولید گازمتان شد.

کلیدواژه ها:

Poly-Ethylene-Glycol ، Methane production ، Grape ، Lime ، Pomace ، پلی اتیلن گلیکول ، تولید متان ، انگور ، لیموترش ، تفاله