مطالعه تنوع ژنتیکی سویا (Glycine max) با استفاده از نشانگرهای ISSR

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 186

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCB-8-19_015

تاریخ نمایه سازی: 17 مهر 1400

چکیده مقاله:

شناخت تنوع ژنتیکی و طبقه بندی ذخایر توارثی یکی از فعالیت های مهم در زمینه ی­ به نژادی و حفظ ذخایر ژنتیکی در گیاهان است. به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی در ۴۸ ژنوتیپ سویا، تکثیر مکان های ژنی با استفاده از ۱۰ آغازگر ISSR در آزمایشگاه ژنتیک و اصلاح نباتات دانشکده ی کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبدکاووسانجام شد. از تعداد ۶۸ قطعه ای که در کل ارقام تولید شد ۳۴ قطعه چند شکل بودند. تعداد باندهای چند شکل از ۲ تا ۵ به ازای هر آغازگر متفاوت بود. بیشترین باندهای چند شکل مربوط به آغازگر PRl-۴ بود. مقادیر PIC بین ۱۴۷/۰ تا ۰۵۸/۰ و شاخص نشانگری بین ۳۹/۸ تا ۶۵/۱ در آغازگرها متغیر بود. بیشترین و کمترین میزان چندشکلی به­ترتیب به آغازگر ۲-PRl با ۶۶/۶۶ درصد و آغازگر PRl-۵ با ۵۷/۲۸ درصد تعلق داشت. آغازگر PRl-۵ بیشترین میزان شاخص شانون را با مقدار ۶۷۸/۰ و آغازگر PRl-۱ کمترین میزان شاخص شانون را با مقدار ۴۶۷/۰ نشان دادند. بیشترین میزان تنوع ژنتیکی در آغازگر PRl-۵ با مقدار ۴۸۵/۰ و کمترین میزان تنوع ژنتیکی در آغازگر PRl-۱ با مقدار ۳۰۰/۰ مشاهده شد. بیشترین تعداد آلل موثر برای آغازگر PRl-۵ با مقدار ۹۴۳/۱ و کمترین تعداد آلل موثر برای آغازگرPRl-۱ با مقدار ۴۷۹/۱ به دست آمد. بیشترین میزان شاخص نشانگری مربوط به آغازگر PRl-۶ با مقدار ۳۹/۸ به دست آمد که نشان دهنده قدرت تفکیک بالاتر این آغازگر نسبت به سایر آغازگرها است و کمترین شاخص نشانگری در آغازگر PRl-۵ با مقدار ۶۵/۱ مشاهده شد. ۴۸ ژنوتیپ مورد مطالعه با استفاده از تجزیه ی­ خوشه ای به روش UPGAM و ضریب تشابه ژاکارد در چهار گروه مجزا گروه بندی شدند. نتایج حاصل نشان داد نشانگر ISSR سیستم نشانگری قابل اطمینان برای آشکارسازی سطح بالایی از چندشکلی است و می توان از آن در بررسی تنوع ژنتیکی و انجام برنامه های اصلاحی در سویا استفاده نمود.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ۱-Chotiyarnwong, O., P. Chotiyarnwong, S. Chanprame and P. Srinives. ۲۰۰۷. ...
  • Edossa, F., T. kassahun and B. Shaw. ۲۰۰۷. Gnetic diversity ...
  • Fabriki Ourang, S., M. Shams Bakhsh, M. Jalali Javara and ...
  • Ghobade, S., M. Khoshkhoe and S.B.A. Tabatabaie. ۲۰۰۵. Phylogenetic relationships ...
  • Gradzielewska, A. ۲۰۱۲. Identification of hybrids between triticale and aegilops ...
  • Liu, B. and M. Song. ۲۰۰۲. Assessment of genetic diversity ...
  • Lucas, F.D. and S.D. Eder. ۲۰۱۱. ISSR markers as tool ...
  • Mahjoob, B., H. Najafi-Zarini and S.H.R. Hashemi. ۲۰۱۴. Assessment of ...
  • Mehdikhani, H., M. Solouki and H. Zeinali. ۲۰۱۳. Studi of ...
  • Mohammadi, A. ۲۰۰۶. Molecular analysis from viewpoint investigates of genetic ...
  • Murray, M.G. and W. F. Thompson. ۱۹۸۰. Rapid isolation of ...
  • Paris, H.S., N. Yonash, V. Portony, N. Mozes-Daube, G. Tzuri ...
  • Pharsi, A. and A. Bagheri. ۲۰۰۹. Principles of Plant Breeding. ...
  • Prabhu, R.R., D. Webb, H. Jessen, S.L. Smith and P.M. ...
  • Reddy, M.P., N. Sarla and E.A. Siddiq. ۲۰۰۰. Inter simple ...
  • Reddy, M.P., N. Sarla and E.A. Siddiq. ۲۰۰۲. Inter-simple sequence ...
  • and its application in plant breeding Euphytica, ۱۲۸: ۹-۱۲ ...
  • Roldan-Ruiz, F.A., T.J. Gilliland, P. Dubreuil, C. Dillmann and J. ...
  • Shahnejat boshehre, A.A. ۲۰۰۳. Genetic diversity in Soybean as determined ...
  • Taghezadeh, A., G. Ahmadi, R. Hadad and M. Zarabi. ۲۰۱۲. ...
  • نمایش کامل مراجع