معاد جسمانی صدرالدین شیرازی از منظر زبان دین

چکیده معنای زبان دین یکی از مباحث داغ فلسفی در این روزگار است. فیلسوفان زبان دین به جد این مسئله را کاویده و دیدگاه های مختلفی از قبیل بیان ناپذیری، نظریه الاهیات سلبی، نظریه تمثیل، نظریه تنزیهی عرفانی، نظریه کارکردگرایی و نظریه بی معنایی را مطرح کرده اند. در این میان، برخی از پژوهشگران با مطالعه آثار صدرای شیرازی، به عنوان یکی از فیلسوفان بسیار مهم عالم اسلام، به استخراج دیدگاه وی در حوزه زبان دین پرداخته اند. نتیجه این بررسی ها آن است که وی زبان دین را لایه لایه و ذومراتب دانسته که واژه های آن در هر عالم معنای خاص همان عالم را دارد. سبک صدرا در تعریف واژه های زبان دینی توسعه در معنا و فاصله نگرفتن از معنای حقیقی است. در این نوشتار، به بررسی دیدگاه وی در دو حوزه زبان دین، یعنی معناشناسی اوصاف الاهی با تاکید بر صفت وجود و تحلیل معناشناسی زبان دین در قلمرو معاد می پردازیم.

کلیدواژه ها:

صدرالدین شیرازی ، زبان دین ، معاد جسمانی ، صراط