رابطه سوگیری شناختی، حساسیت اضطرابی و باورهای مادر با اضطراب کودک: نقش واسطه ای راهبردهای کنارآمدن

زمینه و هدف: اضطراب کودکان اختلالی شایع بوده و از عوامل متعدد درون­فردی و بین­فردی، تاثیر می­پذیرد. بر اساس مطالعات انجام شده به نظر می­رسد مولفه های فکر، احساس، و رفتار والد و کودک، تاثیر متفاوتی بر اضطراب کودکان دارند. هدف از انجام این این پژوهش تعیین رابطه سوگیری شناختی، حساسیت اضطرابی، و باورهای مادر با اضطراب کودک با نقش واسطه­ای راهبردهای کنارآمدن کودکان بود. روش: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش­آموزان پایه پنجم و ششم مدارس غیردولتی (۱۱-۱۲ سال) شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ بودند که نمونه­ای به تعداد ۲۷۹ دانش­آموز (۱۵۰ دختر، ۱۲۹ پسر) به همراه مادران آنها از مدارس ناحیه ۳ آموزش و پرورش به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه های حساسیت اضطرابی (تسائو و همکاران، ۲۰۰۶)، خطای شناختی (کوین و همکاران، ۲۰۱۱)، راهبردهای کنارآمدن (هرناندز، ۲۰۰۸)، اضطراب (مارچ و همکاران، ۱۹۹۷) و پرسشنامه باورهای والدین درباره اضطراب (چوربیتا، ۲۰۱۰) استفاده شد. برای تحلیل داده­های به دست آمده از روش همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد حساسیت اضطرابی، باورهای مادر و راهبردهای کنارآمدن، به ­صورت مستقیم بر اضطراب کودکان تاثیر دارند. همچنین نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که حساسیت اضطرابی، سوگیری شناختی، و باورهای مادر از طریق راهبردهای کنارآمدن، بر اضطراب کودک تاثیر غیرمستقیم دارند (۰۵/۰=p).  نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که متغیرهای راهبردهای کنارآمدن در رابطه حساسیت اضطرابی، سوگیری شناختی کودک، و باورهای مادر با اضطراب کودک، نقش مهمی دارند؛ بنابراین آموزش­های شناختی به مادر و کودک و در نتیجه بهبود راهبردهای کنار آمدن کودک، می­تواند در کاهش اضطراب کودک بسیار موثر باشد.